شانزده حدیث در این مورد وارد شده که اهم آنها بشرح زیر در معرض استفاده خوانندگان قرار میگیرد.
امام صادق (علیه السلام) فرمود: کسی که برادر دینی خود را برای خدا دیدن کند - نه برای غیر خدا - بخاطر وعدههای خدا و بدست آوردن آنچه نزد خداست، خداوند هفتاد هزار فرشته مأمور کند که ندا کنند: بدان که تو پاک شدی از گناه و گوارایت باد بهشت.
خیثمه گفت نزد امام باقر (علیه السلام) رفتم که با آن حضرت وداع کنم، فرمود: ای خیثمه از دوستان ما هر که را دیدی سلام برسان و آنان را به پرهیزکاری خدای بزرگ سفارش کن و به اینکه توانگرانشان بر فقیرانشان و نیرومندشان بر ضعیفشان سرکشی کنند و زندهشان بر جنازه مردهشان حاضر شوند و در خانههایشان بملاقات یکدیگر روند، زیرا که ملاقات آنان موجب زنده شدن امر ما است، خدا رحمت کند بندهای را ما را زنده بدارد.
ای خیثمه، بدوستان ما این پیغام ما را برسان که ما نمیتوانم در پیشگاه خدا کاری بنفع آنها انجام دهیم مگر بکردار نیکوی آنها و اینکه آنها بمقام ولایت و دوستی ما نائل نشوند مگر به ورع و پرهیزکاری؛ و براستی که پر حسرتترین مردم در روز قیامت کسی است که عدل و داد را برای دیگران توصیف کند و خودش درباره دیگران بر خلاف عدالت رفتار نماید.
حدیث از امام باقر (علیه السلام) است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: جبرئیل به من گفت که: خدای متعال فرشتهای را بزمین فرستاد و آن فرشته در زمین راه میرفت تا گذرش بر در خانهای افتاد که مردی در خانه ایستاده و منتظر اجازه صاحب خانه بود. فرشته از وی پرسید: با صاحب این خانه چکار داری؟ گفت: برادر دینی من است و میخواهم در راه خدا با او دیدن کنم. فرشته گفت فقط برای همین آمدی؟! در پاسخ گفت جز برای اینکار نیامدم. فرشته گفت من فرستاده خدایم بسوی تو و خدای تعالی سلامت میرساند و میفرماید: بهشت برای تو واجب است آنگاه گفت: خدای متعال میفرماید:
هر مسلمانی که مسلمانی را زیارت کند، او را زیارت نکرده بلکه مرا زیارت کرده و ثواب او بر من است که بهشت را باو دهم.
امام صادق (علیه السلام) فرمود: زیارت برادر مؤمن برای رضای خدا بهتر است از آزاد کردن ده بنده مؤمن. و هر کس یک بنده مؤمن را آزاد کند هر عضوی از او یک عضو آزاد کنندهاش را از آتش دوزخ باز میدارد.