امام باقر علیه الاسلام فرمود:
ان لکل شیء قفلاً و قفل الایمان الرفق
برای هر چیزی قفلی است و قفل ایمان نرمش است.
مجلسی (علیه الرحمه) در تفسیر این حدیث گفته ایمان بمانند گوهر نفیسی است که باید به نگهداریش توجه نمود و دل گنجینه ایمانست و رفق و نرمش قفل آن که آن گوهر نفیس را که ایمانست نگهداری کند و شیطان دزد ایمانست و با گشودن این قفل، انسان را ببازی و کارهای نامناسب میگیرد مانند سخت گرفتن و دشنام دادن و قهر کردن و زدن و حرکات زشت دیگری که مایه ضعف و کاهش ایمان است
امام صادق (علیه السلام) فرمود: خدایتعالی رفیق (نرمش کن) است و رفق و نرمش را دوست دارد و از رفق اوست با بندههایش که کینهها را از سینههای آنها زایل کند و آنها را مخالف هوی و دلخواهشان نماید و بوسیله عقل و پند و اندرز و تبلیغ پیغمبران و حکما و دانشمندان آنها را از پیروی راه هوی و هوس باز میدارد... تا آخر حدیث
امام صادق (علیه السلام) در حدیث دیگر فرمود:
من کان رفیقا فی امره، قال ما یرید من الناس
هر کس در کار خود نرمش کند، بدانچه از مردم خواهد نایل شود.