امام صادق (علیه السلام) در تفسیر آیه مبارکه:
ان تجتنبوا کبائر ما تنهون عنه نکفر عنکم سیئاتکم و ندخلکم مدخلا کریماً:
(اگر کناره کنید از کبائر آنچه نهی شدید بپوشانیم و در گذریم از شما بدکرداریهایتان را و شما را به مکان ارجمندی وارد کنیم - 31 - النساء) فرمودند: کبائر آن گناهانی است که خدای تعالی بر آنها آتش دوزخ را واجب کرده است.
در حدیث دیگر یکی از اصحاب از ابی الحسن (علیه السلام) از گناهان کبیره پرسیده بود که آنها کدامند و چندند در پاسخ نوشتند: کبائر آنهائی هستند که خداوند وعده آتش داده و آنها هفت است:
1- کشتن انسانی که حرام است کشتن آن 2- عقوق والدین (یعنی ناسپاسی حق پدر و مادر) 3- خوردن ربا 4- تعرب بعد از هجرت(28) 5- تهمت زنا زدن به زنان پارسا و پاکدامن 6- خوردن مال یتیم 7- فرار از جنگ و جبهه جهاد.
در حدیث دیگر از امام صادق (علیه السلام)، علاوه از هفت گناه نامبرده، ناامیدی از رحمت خدا و ایمن بودن از عذاب او را نیز از کبائر شمردهاند و روایت شده که اکبر کبائر یعنی بزرگترین کبیره شرک بخدا است.
نعمان رازی گفت: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که فرمود: هر کس زنا کند از ایمان بدر شود، و هر کس شرب خمر کند از ایمان خارج شود، و هر کس یکروز از ماه رمضان را عمداً افطار کند از ایمان برون رود:
از امام صادق (علیه السلام) در تفسیر آیه شریفه:
الذین یجتنبون کبائر الاثم و الفواحش الا اللمم نجم (35).
(آن کسانی که کناره گیرند از گناهان بزرگ و هرزگیها بجز از گناهان کوچک)، فرمود: هرزگیها، زنا و دزدی است ولمم آنست که مردی در پرتگاه گناه افتد و خدا را از آن آمرزش جوید. راوی گفت: عرض کردم مابین گمراهی و کفر آیا مرتبهای هست؟ فرمود: چه بسیار است رشتهها و حلقههای ایمان!
امام صادق (علیه السلام) در خبر دیگر به زراره فرمود: در کتاب علی (علیه السلام) کبائر هفت است: اول کفر بخدا. دوم قتل نفس. سوم عقوق والدین. چهارم خوردن ربا بعد از علم بحرمتش. پنجم خوردن مال یتیم از روی ستم. ششم فرار از جبهه جنگ. هفتم تعرب بعد از هجرت.
زراره گوید گفتم یابن رسول الله اینها بزرگترین گناهانند؟ فرمود: بلی. گفتم پس خوردن یک درهم مال یتیم از روی ظلم گناهش بزرگتر است یا ترک نماز؟ فرمود ترک نماز. عرض کردم، پس شما نماز را جزو کبائر نشمردید؟ فرمود: آنچه اول بتو گفتم چه بود؟ زراره گوید گفتم کفر بود، فرمود: مسلماً تارک نماز کافر است (تارک نماز که بدون سبب و عذری ترک نماز کند).
در خبر دیگر از امام صادق (علیه السلام)، پس از شرح کبائر هفتگانه، از حضرت سئوال شد بفرمائید مرتکب گناه کبیره اگر بیتوبه از آن گناه بمیرد، آیا از ایمان بدر میشود؟ و اگر بدان گناه معذب شود، آیا عذاب او مانند عذاب مشرکان است و یا اینکه منقطع میشود؟ حضرت فرمود: اگر گمانش این بود که آن گناه حلال است از اسلام خارج میشود و بهمین جهت بسختترین عذابها معذب میگردد و اگر اعتراف کند که گناه کبیره و ارتکاب آن حرام است و بدان سبب معذب میشود و اینکار حلال نیست در این صورت معذب میگردد ولی عذاب این قسم سبکتر از اولی است و این اعتراف با ارتکاب آن او را از ایمان خارج میسازد ولی از اسلام خارج نمیسازد.
امام صادق (علیه السلام) در تفسیر آیه مبارکه:
و من یؤت الحکمه فقد اوتی خیراً کثیراً - البقره (269).
(و بهر کس حکمت داده شود همانا خیر کثیری داده شده است).
فرمود: آن، شناختن امام و اجتناب از گناهان کبیرهایست که خداوند بر آنها آتش جهنم را لازم کرده است.