در این مورد شانزده حدیث نقل شده که جامعترین آنها بنظر خواننده گرامی میرسد:
از امام باقر (علیه السلام)، رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
من سر مؤمنا فقد سرنی و من سرنی فقد سرالله
هر کس مؤمنی را شاد کند مرا شاد کرده، و هر کی مرا شاد کند خدا را از خود خشنود کرده است.
امام باقر (علیه السلام) در خبر دیگر فرمود: لبخند زدن مرد در چهره برادر مؤمنش حسنه است و دور نمودن خاشاک از وی نیز حسنه است؛ و عبادت نشده خدای تعالی بهیچ عملی محبوبتر باشد از ادخال سرور بر دل مؤمن.
در خبر دیگر فرمود: خداوند در مناجاتی که موسی بن عمران (علیه السلام) خطاب فرمود: ای موسی، من بندگانی دارم که بهشتم را بر آنان مباح مینمایم و آنان را در آنجا حکمروا میگردانم. موسی (علیه السلام) عرض کرد: پروردگارا، کیانند ایشان؟ خدای تعالی فرمود: آنانکه شادی بر دل مؤمنان وارد نمایند. سپس فرمود: مؤمنی در کشور سلطان ستمکار زندگی میکرد. سلطان ستمکار پس از چندی تصمیم به آزار و اذیت آن مؤمن گرفت. مرد مؤمن فرار کرد و بکشوری دیگر که مردم آنجا همه مشرک بودند پناه برد و مشرکی او را پناه داد و زیر سایه خود گرفت و با وی با کمال مهر و عطوفت رفتار نمود و پذیرائی کامل کرد. چون عمر آن مشرک بسر آمد و مرگ او فرا رسید، خدای متعال باو وحی نمود که بعزت و جلالم سوگند، اگر در بهشتم جائی برای تو میبود ترا در آن جای میدادم؛ و چون بهشت برای آنانکه مشرک بمیرند حرام است بآتش امر کردم که ای آتش او را بترسان ولی میازار و فرمود: هر بامداد و شامگاه روزی او میرسد.
راوی گفت: عرض کردم آیا روزی او از بهشت میآید؟ آن حضرت فرمود: از آنجا که خدا بخواهد.
امام صادق (علیه السلام) فرمود: هر کس مؤمنی را شاد نماید، خدای تعالی از آن شادی مخلوقی بیافریند که هنگام مرگش او را ببیند و بگوید: مژده باد ترا ای دوست خدا، بکرامتی از جانب خدا و خشنودی او، و پیوسته با او باشد تا داخل قبرش کنند، و در قبر نیز همین مژده را باو میدهد، و بار دیگر هنگام برانگیختن از قبر مژده میدهد و و پس از آن هم پیوسته در هرهول و هراسی همراه او باشد و او را مژده دهد و مانند آن جملات را با میگوید. آن شخص میپرسد: تو کیستی خدا رحمت کند ترا؟ پاسخ دهد: من همان شادی و سروری میباشم که تو بر دل فلان مؤمن وارد کرده بودی.
در خبر دیگری امام صادق (علیه السلام) فرمود: از محبوبترین کارها نزد خدای متعال، ادخال سرور بر دل مؤمن - سیر کردن او از گرسنگی - بر طرف کردن گرفتاری او و یا ادای قرض او میباشد.