از حضرت صادق (علیه السلام) - رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) روزی در ضمن سخنرانیش فرمود:
الا اخبرکم بخیر خلائق الدنیا و الاخره، العفو عمن ظلمک، و تصل من قطعک، و الاحسان الی من اساء الیک، و اعطاء من حرمک
آیا خبر ندهم شما را به بهترین صفات پسندیده دنیا و آخرت؟ و آن اینست که عفو کنی از کسی که بر تو ستم کرده - بپیوندی با کسی که از تو بریده نیکی کنی با کسی که بتو بدی کرده، و عطا کنی بر کسی که از تو دریغ داشته است.
و در حدیث دیگر از آنحضرت رسیده که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
علیکم بالعفو، فان العفو لا یزید العبد الا عزا فتعا فوا یعزکم الله:
بر شما باد به گذشت، زیرا گذشت، نیفراید برای بندهای مگر عزت. از هم بگذرید تا خدا بشما عزت دهد. حضرت رضا (علیه السلام) نیز فرموده: از دو گروهی که باهم درافتند هر کدام باگذشت ترند، پیروز میشوند.
امام باقر (علیه السلام) فرمود: هنگامیکه آن زن یهودیه را که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را با گوسفند زهر آلود مسموم نموده بود خدمت پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آوردند، حضرت باو فرمود چه چیز تو را واداشت بر این کاری که کردی؟ در پاسخ گفت: پیش خود گفتم، اگر این شخص پیغمبر باشد زهر او را آسیب نرساند و اگر پادشاه باشد مردم را از شر او آسوده کردهام. فرمود: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از او در گذشت.
مجلسی علیه الرحمه در ذیل این حدیث گفته که این حدیث دلالت دارد بر حسن عفو حتی از کافری که قصد قتل ترا داشته باشد. ظاهر بسیاری از روایات اینست که آنحضرت از آن گوسفند مسموم خورد و از راه معجزه باو آسیبی نرسانید و در بعضی روایات است که اثر زهر در تن آنحضرت ماند و پس از سالها بر اثر آن سم رحلت فرمود و شهید از دنیا رفت و فضل نبوت را با فیض شهادت جمع نمود.