امام صادق (علیه السلام) فرمود: بهوش باشید از دعوت مردم به ایمان در زمان تقیه، زیرا که خداوند خیر هر که را بخواهد انگشتی در دلش زند و رهایش کند و او بخودی خود بدنبال یافتن راه هدایت و طریق ایمان میرود. (ظاهراً مقصود از انگشت در دل زدن، القاء نور هدایت است در قلب)
در خبر دیگر به ثابت (یکی از دانشجویان مکتب آن حضرت) فرمود: ای ثابت، شما را بمردم چکار است؟ از مردم دست بردارید و کسی را به آئین خود دعوت ننمائید، بخدا قسم اگر اهل آسمان و زمین بر گمراه نمودن بندهای که خدا میخواهد هدایتش نماید جمع گردند، گمراه نتواند نمود. از مردم دست بردارید، و یکی از شما نگوید: برادر من، پسر عم من، همسایه من؛ زیرا خداوند هرگاه خیر بندهای را بخواهد روحش را تزکیه نماید و در آن حال هیچ سخن خوبی را نشنود جز آنکه بفهمد و هیچ سخن بدی را نشنود جز آنکه بدش آید. سپس خداوند کلمهای در دلش القاء نماید که کار او را فراهم سازد.
در خبر دیگر فرمود: با مردم در دین خود ستیزه ننمائید که ستیزه نمودن دل را بیمار میکند. خدای متعال به پیامبرش (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
انک لا تهدی من احببت ولکن الله یهدی من یشاء - القصص (56)
(ای پیغمبر ما، تو نمیتوانی آنکه را بخواهی هدایت کنی بلکه خداست که هدایت میکند هر که را خواهد)
و نیز در آیه 99 - یونس میفرماید:
افانت تکره الناس حتی یکونوا مؤمنین
آیا تو مردم را به اکراه وامیداری که مؤمن باشند؟
در حدیث دیگر فرمود: هر گاه خداوند برای بندهای اراده خیری نماید در دلش نوری القاء فرماید که گوش و دلش روشن شود بطوریکه برآی آنچه در دست شماست (ایمان) از شما بآن حریصتر شود و چون برای بندهای خدا بدی خواهد نکته سیاهی در دلش اندازد که گوش و دلش را سیاه و تاریک گرداند، سپس این آیه را تلاوت فرمود:
فمن یردالله ان یهدیه یشرح صدره للاسلا و من یرد ان یضله بجعل صدره ضیقا حرجا کانما یصعد فی السماء - الانعام (125):
خداوند هر که را بخواهد هدایت کند سینهاش را برای پذیرش اسلام میگشاید و هر که را بخواهد گمراهش سازد سنگدل و آشفته خاطرش نماید که گویا میخواهد به آسمان برود.