آیه و ترجمه
وَ لَقَدْ صرَّفْنَا فی هَذَا الْقُرْءَانِ لِلنَّاسِ مِن کلِّ مَثَلٍ وَ کانَ الانسنُ أَکثرَ شیْءٍ جَدَلاً(54)
وَ مـَا مـَنَعَ النَّاس أَن یُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَی وَ یَستَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلا أَن تَأْتِیهُمْ سنَّةُ الاَوَّلِینَ أَوْ یَأْتِیهُمُ الْعَذَاب قُبُلاً(55)
وَ مَا نُرْسِلُ الْمُرْسلِینَ إِلا مُبَشرِینَ وَ مُنذِرِینَ وَ یجَدِلُ الَّذِینَ کفَرُوا بِالْبَطِلِ لِیُدْحِضوا بِهِ الحَْقَّ وَ اتخَذُوا ءَایَتی وَ مَا أُنذِرُوا هُزُواً(56)
ترجمه :
54 - مـا در ایـن قرآن هر گونه مثلی را برای مردم بیان کرده ایم، ولی انسان بیش از هر چیز به جدل می پردازد.
55 - تـنـهـا مـانـع انسانها از اینکه هنگامی که هدایت به سراغشان آمد ایمان بیاورند و از پروردگارشان تقاضای آمرزش کنند این بود که سرنوشت پیشینیان دامانشان را بگیرد، و یا عذاب الهی را در برابر خود مشاهده کنند!
56 - مـا پـیـامـبـران را جز برای بشارت و انذار نمی فرستیم، اما کافران همواره مجادله بـه بـاطل می کنند تا (به گمان خود) حق را از میان بردارند، و آیات ما و مجازاتهائی را که به آنها وعده داده شده است به باد مسخر گیرند.
@@تفسیر نمونه جلد 12 صفحه 470 @@@
تفسیر: