از آنجا که یکی از طرق تربیت و هدایت، همان دادن شخصیت به افراد است، قرآن مجید به دنبال بحثهائی که مشرکان و منحرفان در آیات گذشته داشت ،
@@تفسیر نمونه جلد 12 صفحه 197 @@@
در اینجا به بیان شخصیت والای نوع بشر و مواهب الهی نسبت به او می پردازد، تا با توجه به این ارزش فوق العاده به آسانی گوهر خود را نیالاید و خویش را به بهای ناچیزی نفروشد، می فرماید: ((ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم )) (و لقد کرمنا بنی آدم ).
سپس به سه قسمت از مواهب الهی، نسبت به انسانها اشاره کرده می گوید:
((ما آنها را با مرکبهای مختلفی که در اختیارشان قرار داده ایم در خشکی و دریا حمل کردیم )) (و حملناهم فی البر و البحر)
دیگر اینکه ((آنها را از طیبات روزی دادیم )) (و رزقناهم من الطیبات ).
با توجه به وسعت مفهوم کلمه ((طیب )) که هر موجود پاکیزه ای را شامل می شود، گستردگی این نعمت بزرگ الهی آشکار می گردد.
سوم اینکه ((ما آنها را بر بسیاری از مخلوقات خود فضیلت و برتری دادیم )) (و فضلناهم علی کثیر ممن خلقنا تفضیلا).
چند نکته :