بـسـیـاری از جانداران هستند که در سرتاسر زمستان در خواب فرو می روند و باصطلاح علمی ((زمستان خوابی )) دارند.
در ایـن نـوع خـوابـهـا فـعـالیـتـهـای حـیاتی تقریبا متوقف می گردد، و تنها شعله بسیار ضـعـیـفـی از آن روشـن اسـت، ((قـلب )) تـقـریـبـا از ضـربـان مـی افتد و یا به تعبیر صـحـیـحـتـر ضـربـان آن بـقـدری خـفـیـف مـی شـود کـه ابـدا قابل احساس نیست .
در این گونه موارد، بدن را می توان به کوره های عظیم تشبیه کرد که به هنگام خاموش کردن آنها ((شمعکی )) از آن در حال اشتعال است، واضح است که مقدار خوراکی را که آن کوره در یک روز از مواد نفتی (مثلا) می طلبد تا شعله های عظیم خود را به آسمان بفرستد ممکن است خوراک دهها یا صدها سال آن در حال اشـتـعـال شـمـعـک بـسـیـار کـوچـک بـاشـد (البـتـه ایـن بـسـتـگـی بـه شـعـله هـای عـظـیـم حال بیداری کوره، و حال شمعک آن دارد).
دانشمندان در مورد زمستانخوابی بعضی از جانداران چنین می گویند:
((اگـر وزغـی را که در حال زمستانخوابی است از جایش بیرون آوریم، به نظر مرده می رسـد، در شـشهای او هوا نیست، ضربان قلبش چنان ضعیف است که نمی توان به آن پی بـرد، در میان حیوانات خونسرد که زمستانخوابی دارند بسیاری از پروانه ها و حشرات و حـلزونهای خاکی و خزندگان را می توان نام برد. بعضی از پستانداران (خونگرم ) نیز زمـسـتانخوابی دارند، در دوران زمستانخوابی، فعالیتهای حیاتی بسیار کند می شود، و چربی ذخیره بدن آنها به تدریج مصرف می گردد)).**اقتباس از کتاب فرهنگنامه (دائرة المعارف جدید فارسی) ماده (زمستان خوابی).***
@@تفسیر نمونه جلد 12 صفحه 409 @@@
مـنـظـور ایـن اسـت کـه یـک نـوع خـواب داریـم کـه در آن نـیـاز بـه غـذا، فـوق العـاده تـقلیل پیدا می کند و فعالیتهای حیاتی نزدیک به صفر می رسد، و اتفاقا همین موضوع کـمـک بـه جلوگیری از فرسودگی اعضا و طول عمر این گونه جانداران می کند. اصولا زمـسـتـانـخـوابـی بـرای ایـن حـیـوانـات کـه احـتـمـالا قـادر بـر تحصیل غذای خود در زمستان نیستند فرصت بسیار گرانبهائی است .