و لا نفسا خاطرتم بها للذی خلقها؛ جانتان را برای کسی که آن را آفریده بود، به خطر نینداختید.
خطر و ضرر جانی همیشه و هرجا، وجوب امر به معروف و نهی از منکر را ساقط نمیکند؛ زیرا ترویج دین و مبارزه با دشمنان اسلام چنان نیست که هیچ خطری را متوجه انسان نسازد. از این روی، امام حسین علیه السلام به این افراد میفرماید: «شما جان خود را در راه کسی که آن را آفریده و به شما عطا فرموده است، به خطر نینداختید». چنان که امام خمینی رحمه الله فرمود: در مهام امور تقیه نیست. تقیه در امور عادی و امر به معروف و نهی از منکرهای عادی مطرح است، که اگر ضرری به کسی میرسد، میتواند بگوید من آنچه باید بگویم گفتم، و دیگر بیش از این تکلیفی نیست؛ ولی اگر مسئلهای مربوط به اساس و کیان اسلام شود، در آن مورد، صحبت از تقیه در میان نیست. امام خمینی رحمه الله حتی فرمودند: در این گونه مسائل تقیه حرام است، ولو بلغ ما بلغ؛ یعنی کار به هر جا بینجامد، ولو هزاران نفر کشته شوند، نباید تقیه کرد؛ چون اساس اسلام در خطر است. در این صورت، و همانگونه که امام رحمه الله تعبیر فرمودهاند، «در مهام امور» تقیه روا نیست.(117)