امروزه، جامعه ایران بسیار شبیه جامعه صدر اسلام و عصر امام حسین علیه السلام است، و اگر کسی بخواهد جامعه اسلامی را از مسیر خود منحرف سازد؛ باید از ابزارهای سهگانه، تطمیع، تهدید و تبلیغ بهره گیرد. منافقان پرشماری برای نابودی انقلاب اسلامی، در درون کشور به همان اعمال و شگردهایی دست مییازند که منافقان صدر اسلام درباره حسین علیه السلام به کار بردند. البته امروزه علاوه بر خیانت منافقان، کمکهای خارجی نیز افزوده شده است، هرچند نقش مستقیم را عوامل داخلی ایفا میکنند. قدرتی مثل امریکا به طور مستقیم دخالت نمیکند، ولی عوامل داخلی را شناسایی کرده، آنان را به کمک دستگاههای تبلیغاتی، کمکهای مالی و ابزارهای دیگری چون ایجاد فتنه، آشوب و ترور تقویت میکند.
از همان راهی که دشمنان اسلام توانستند اسلام را مسخ و منحرف کنند، و در نهایت، توانستند امام حسین علیه السلام را بکشند، امروز نیز دشمنان اسلام میخواهند این نهضت را از مسیر خود منحرف سازند.
امروزه وسایل ارتباط جمعی، از جمله مطبوعات، از مهمترین ابزارهای تبلیغاتیاند که در آنها واقعیت را واژگون نشان میدهند و از تهمت و افترا فروگذار نمیکنند؛ به ویژه هجمههایی که با هدایت و حمایت دشمنان اسلام علیه مقدسات دینی صورت میگیرد و ضروریات اسلام را به چالش میکشد. با توجه به گسترش اسلام، این نوع دشمنیها پیچیدهتر شده است. از این روی، کسانی که خدمت میکنند، اجرشان بیشتر است، چنان که کسانی نیز که خیانت میکنند، گناهشان بزرگتر است؛ زیرا محدوده خدمت و خیانت گستردهتر شده است. زمانی که معاویه بر دستگاه خلافت تسلط یافت، بر عدهای از مردم حکم میراند که شتر نر و ماده را از هم تشخیص نمیدادند.(150) او نماز جمعه را روز چهارشنبه خواند، و کسی اعتراض نکرد.(151) ولید بن عقبه، یکی از امیران بزرگ بنیامیه در کوفه، در حال مستی نماز صبح را چهار رکعت خواند. بعد از اینکه به او گفتند نماز صبح دو رکعت است، گفت: امروز حال خوشی داشتم؛ اگر میخواهید بیشتر برایتان بخوانم.(152) اگرچه امروزه فریب دادن جوانانی که در انقلاب رشد کردهاند، به آسانی ممکن نیست، ولی شگردها و حیلههای دشمنان نیز پیچیدهتر شده است.
یکی دیگر از جنبههای قابل مقایسه جامعه امروز با روزگار امام حسین علیه السلام، انحطاط گروهی از مردم به پستترین مراتب، و در مقابل، ارتقای جمعی به بالاترین مدارج انسانیت است. در واقعه عاشورا کسانی در رذالت به جایی رسیدند که نظیر آنان در عصر جاهلیت پیش از اسلام نیز یافت نمیشد. در میان عرب پیش از اسلام، کسی که به بیرحمی و قساوت قلب حرمله یافت نمیشود که گلوی نازک طفل شش ماههای را که در حال جان دادن است و آخرین لحظات عمرش را میگذراند، با تیر سه شعبه زهرآلود بشکافد.
قول قرآن به این مطلب اشاره کرده، میفرماید:
و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمة للمؤمنین و لا یزید الظالمین إلا خسارا؛(153) آنچه از [آیات ]قرآن نازل میکنیم برای مؤمنان شفا و رحمت است، ولی برای ظالمان جز زیان و خسران نمیافزاید.
قرآن همانگونه که مؤمنان را هدایت میکند، بر فساد، انحراف و کفر ظالمان نیز میافزاید. مثال قرآن در عالم طبیعت، آب باران است. هرگاه باران در جایی که گل میروید، ببارد، گلهای با طراوت و خوشبو بیشتر میشوند؛ اما در محلی که گیاهان سمی میرویند، بارش باران باعث میشود بیشتر سمی شوند. در جامعه آن روزگار نیز در سایه ظهور اسلام، افراد عالی مقامی چون سلمان، ابوذر، عمار، میثم تمار و سعید بن جبیر و... رشد کردند؛ همچنین کسانی که شب عاشورا خطاب به امام حسین علیه السلام گفتند اگر هفتاد بار کشته شویم، باز آرزو داریم در رکاب تو به شهادت برسیم.(154) اما از سوی دیگر، آن قساوتها و بیرحمیها نیز رشد کرد؛ به گونهای که کسانی پیدا شدند که هدایت الاهی را زیر پای گذاشتند و از رحمت خدا روی گرداندند و در نهایت، بر شقاوت و قساوتشان افزوده شد.
انقلاب اسلامی ایران نیز انسانهایی را پرورش داد که در تاریخ اسلام کمنظیرند. داستان حنظله غسیل الملائکه در عصر پیامبر صلی الله علیه و اله، پیوسته باعث اعجاب و شگفتی جوانان قبل از انقلاب میشد. او از اصحاب جوان پیغمبر اکرم صلی الله علیه و اله بود که روز پیش از جنگ احد عروسی کرد، و با اجازه پیامبر شبی را کنار همسرش گذراند و صبح روز بعد، در جنگ احد شرکت کرد. او قبل از آنکه برای غسل جنابت فرصتی یابد، در جنگ به شهادت رسید. پیغمبر اکرم صلی الله علیه و اله درباره او فرمود: ملائکه را میبینم که از آسمان آب آوردهاند و حنظله را غسل میدهند به همین مناسبت، وی حنظله غسیل الملائکه - یعنی کسی که ملائکه او را غسل دادهاند - نامیده شد.(155) در جریان انقلاب اسلامی ایران و طی دفاع مقدس، مردم ایران جوانان بسیاری مانند حنظله را مشاهده کردند، و رزمندگانی که آرزو میکردند، جنازه آنان پیدا نشود.(156)
از سوی دیگر، در جریان انقلاب منافقان ملحدی تربیت شدند که در شیطنت و نفاق نظیر آنان کمتر پیدا میشود. این افراد در جامعه از موقعیت و احترام برخوردارند؛ زیرا آنان دستگاههای تبلیغاتی قویای در اختیار دارند که به مدد آن مطامع خویش را پی میجویند؛ برای مثال، ایشان غیرت را به نام خشونت محکوم، و تساهل و تسامح را ترویج میکنند. بدین ترتیب، غیرت را از مردم میگیرند تا کسی در مقابل هجمههای ناجوانمردانه به اساس اسلام اعتراض نکند؛ و اگر کسی اعتراض کرد، او را خشونتطلب میخوانند و شخصیتش را به چالش میکشند. این تأثیر عامل اول، یعنی تبلیغات است که همچون عصر معاویه به طور کامل از آن استفاده میکنند؛ همچنین از عامل دوم یعنی تطمیع با پول و پست و مقام برای تأمین اهداف حزبی بهره میبرند، و پس از آن نیز نوبت به تهدید مخالفان با شیوههایی گوناگون میرسد.