موضوعی که می‌خواهیم در این جا مطرح کنیم این است که وقتی متوجه شدیم جان انسان، به انسانیّت اوست و انسانیت انسان‌ها از عین الانسان سرچشمه می‌گیرد. آنگاه این نکته معنای خود را پیدا می‌کند که نظر به امام‌زمان(عج)، افق جان را از تسلیم شدن به روزمرّگی‌ها و پوچی و بی‌هدفی می‌رهاند و انسان در حقیقت، گم‌‌گشتة خود را می‌یابد. مگر هر کدام از ما نمی‌خواهیم انسان شویم؟ انسان شدن فقط از طریق ارتباط با عین‌الانسان یعنی ارتباط با حضرت‌حجّت(عج) امکان دارد و محقق می‌شود. خداوند هم فقط از طریق امام‌زمان(عج) است که برای انسان شدنِ ما به ما کمک می‌کند. خداوند همان‌طور که برای الطاف خود مجاری خاص قرار داده، آب را مجرای سیرابی مقدّر کرده و حضرت میکائیل(ع) را مجرای رزق مقدّر فرموده، امام‌زمان(عج) را نیز مجرای انسانیّت انسان‌ها مقدّر فرموده است.