در انتهای دعای ندبه از حضرت حق تقاضا میکنی که: «وَ امْنُنْ عَلَیْنا بِرِضاهُ» یعنی ای خدا! منّـت بگذار بر ما به این که امام ما از ما راضی شود و خوشنودی او از ما را، سرمایة جان ما بگردان. این حرف عجیبی است که ما از خدا میخواهیم بر ما منّت بگذارد و رضایت امام زمان(عج) را بر ما ارزانی دارد. چون ما یک ارتباط مستقیم با خدا داریم و یک ارتباط با امام زمان(عج)، و آنچه ما را نجات میدهد این است که با به دست آوردن رضایت آن حضرت، آدم شویم و با جمیع اسماء الهی با خدا ارتباط برقرار کنیم. در ابتدای امر با خداوند، بدون واسطه میتوان ارتباط برقرار کرد، چون خدا از امامزمان(عج) در هستی حاضرتر است - هرکه مجرّدتر است حاضرتر است(99)- خداوند با دو جلوه با هر کس ارتباط دارد. یک جلوة با واسطه و یک جلوة بیواسطه، چون او واسع علیم است، پس از آن جلوة خدا، که حیّ و حاضر است واز امام هم حاضرتر است میخواهیم که امام زمان(عج) را از ما راضی کند. میگوییم خدایا قلب امامزمان(عج) را از ما راضی و خشنود گردان. آنوقت دیگر این شبهه پیش نمیآید که امامزمان(عج) که واسطة بین ما و خداوند است آیا بهتر نیست که از خود حضرت(عج) بخواهیم که از ما راضی شود. چون ما یک رابطه مستقیم با پروردگار داریم که نجات ما را در رضایت امام(ع) از ما قرار داده است و با ارتباط با امامزمان(عج) و با ایجاد رضایت در قلب مبارکش، میتوان به خدا نزدیک شد و به مقام قرب الهی دست یافت، چون قرب خدا به ما، غیر از قرب ما به اوست. و تا قلب امام(عج) از ما راضی نشود، رابطه با خدا، بهعنوان مقصد و مقصود جان هر انسان، ممکن نمیشود. پس از یک جهت، خدا از همه چیز به ما نزدیکتر است ولی از یک جهت، ما از خدا دور هستیم و اگر بخواهیم به خدا نزدیک شویم باید واسطه کاملی که حامل جمیع اسماء الهی است به ما کمک کند. گفت:
یار نزدیکتر ازمن به من است
اینعجببین کهمن از وی دورم
حالا برای اینکه حضرت امامزمان(عج) به ما نظر بفرمایند از آن وجهِ نزدیک خدا به همه مخلوقات، کمک میگیریم و میگوییم؛ «وَامْنُنْ عَلَیْنا بِرِضَاه» خدایا بر ما منّت بگذار به اینکه امام ما را از ما راضی گردانی. حالا از طریق رضایت قلب مقدس امام، آن وجهِ دورِ خودمان از خدا را، به نزدیکی تبدیل مینماییم. إنشاءالله. و در ادامه میگویی:
«وَ هَبْ لَنا رَأفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ دُعائَهُ وَ خَیْرَهُ ما نَنالُ بِهِ سَعَةً مِنْ رَحْمَتِکَ وَ فَوزاً عِنْدَکَ» یعنی بر ماببخش رأفت و رحمت و دعا و خیر امامزمان(عج) را، آن رأفت و رحمت و دعای خیری که موجب شود، به وسعت رحمت و رستگاری که نزد تو است، دست یابیم. پس رأفت و رحمت امام(عج) دریچة نیل به سعة رحمت و رستگاری حقیقی است که نزد خدا است.
خدایا رأفت امام(عج) را بر ما ارزانی دار. رأفت امام(ع) در جهت انسان شدن است. خدایا توفیقمان بده تا امام به ما نظر کند و ما انسان شویم و در آن حال توانستهایم در دریای بیکران رحمت تو شناوری نماییم و آن رستگاری که نزد تو است و همه مقصد و مقصود انسانها است برای ما مقرر گردد.
بهواقع آیا میشود بشر وارد چنین فرهنگی نشود و به سعة رحمت حق و فوزی که نزد اوست دست یابد؟
بنا به گفتة آیتاللهمحمدشجاعی:
«سخن این است که باید در دل حضرت راه یافت و در قلب شریف او برای خود جایی پیدا کرد که قلب او فقط قلب است و مورد نظر حق. قلبی که خدای متعال میخواهد، قلبی که مجلای جمال و جلالِ حق اوست، قلبی که اصلِ ایجاد و خلقت برای آن است، قلبی که خداوند جمال خود را در آن نهاده و عشق او به خود و جمال خود، عشق به آن را كه آیینة جمال اوست در بردارد، و این قلب، محبوبِ جناب اوست. هر که به هر اندازه در این قلب برای خود حساب باز کرده باشد به همان اندازه مشمول نظر خواهد بود و از رأفت حق برخوردار»(100)
مولوی میگوید:
صـد جـوال زر بـیـاری ای غنی
حق بـگوید دل بیـار ای منحنی
گرزتوراضیست دل،من راضیم
ور ز تو مُعرِض بود اعراضیم
ننگرم در تـو در آن دل بـنـگرم
تحفه آنرا آر، ایجـان دربرم
با تواوچون است؟هستممنچنان
زیر پای مـادران باشد جنـان
مـادر و بابا و اصـل خلق اوسـت
ای خنک آنکس که دل داند ز پوست
تو بگویی نک دل آوردم به تـو
گویدت این دل نیرزد یکتسو
آن دلیآور که قطب عالم است
جان جان جان جان آدم است
از برای آن دل پر نـور و بــرّ
هست آن سلطانِ دلها منتظَر
این قسمت از اشعار مولوی در بحث «امامزمان(عج) قلب عالَم هستی» با کمی شرح بحث شد، میتوانید به آن رجوع فرمایید.
تمام این بحث مقدمهای بود برای اینکه بتوانیم با حضرت(عج) ارتباط برقرار کنیم، اگر مطالبی که عرض شد مورد توجه قرار گیرد انسان با تمام وجود از حضرت حق تقاضا میکند: «اَللّهُمَّ اَرِنِی الطَّلْعَةَ الرَّشیدَةَ وَ الغُرَّةَ الْحَمیدَةَ»(101) چون میفهمد طلعت رشیده بودن حضرت یعنی چه، و چرا او منشأ طلوع تمام اسماء الهی بر روی زمین است و موجب رشد و به ثمررسیدن همة ساکنان زمین میشود و میفهمد آن حضرت جلوهگاه پسندیدة خدا است و تمام زیباییها در جبین مبارک او به ظهور میرسد.
به امید آنکه خود را همراه در عهد با آن وجود مقدس قرار دهیم و بفهمیم با چه مقامی عهد بستهایم و با ظهور او چه زیباییهایی در کل عالم ظاهر خواهد شد.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»