دراین جاست که رؤیت جمالِ پرجلال حضرت حجّت(عج) را طلب می‌کند. شما نگویید ممکن است بخواهیم رؤیت کنیم ولی نیابیم. محال است نیابید، چرا که ممکن است رؤیت در مقام خیال برایتان محقق نشود ولی در مقام قلبتان محقق شود. این مقام چیزی نیست که بتوان از آن دل کند و دل را متوجه جای دیگری نمود. کسی که می‌فهمد تمام غم و مصیبتش عدم ارتباط با امام زمانش است و به خدایی هم که کَشّافِ کُرَب و بلوا است، و غم‌ها را برطرف می‌كند، ایمان دارد و می‌داند غم بندگانش را می‌گشاید و می‌داند بزرگترین گشایش برای هر کس رفع حجاب بین او و امام زمانش است، با تمام امید در محضرش ناله سر می‌دهد که «فَاََغِثْ یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثین» خدایا به فریادم برس و رابطه‌ام را با امام زمانم برقرار فرما.
بعضی‌ها می‌گویند ما چندین سال دعای ندبه را خواندیم ولی رؤیت حضرت(عج) نصیبمان نشد. بنده نظرم این است که محال است انسان امام زمانش را بخواند ولی آن وجود مقدس را نیابد و حضرت(عج) به او نظر نکند. البته ممکن است حضرت(عج) به عقل شما لبیک بگوید، این جاست که عقل شما نورانی می‌شود و راه را از چاه تشخیص می‌دهد. ویا به قلبتان لبیک بگوید و قلبتان را نورانی کند و عشقتان به دین و پیامبر و ائمه معصومین(ع) شدید شود. و ممکن است به قوه خیال شما لبیك بگوید و جمال حضرت(ع) را شهود کنید و در شور و شعف مباركی وارد شوید. البته گاهی این مقام شامل مقامات دیگر هم هست. و بعضی وقت‌‌ها ممکن است جمال ظاهری و صوری حضرت را شهود کنید اما از بقیه مقام‌ها خیلی بهره‌مند نباشید. بعضی‌ها بدون رؤیت ظاهری، چیزهایی دارند که هرگز در شهود صورت ظاهری حضرت به دست نمی‌آید. شما نظر مبارک حضرت را جلب کنید حالا آن نظر به قلب شما بیفتد یا عقل شما و یا خیال شما، هرچه بالاتر، بهتر و اگر نظر مبارک حضرت همه ابعاد وجودی ما را فرا بگیرد که بالاترین لطف است و لطفی از آن افزون‌تر این‌که با ظهور كلی آن حضرت در جامعة بشری، چشمِ جسمِ انسان‌ها هم به وجود او منوّر شود، به شرطی که رؤیت جسمی مانع رؤیت قلبیِ مقام آن حضرت نگردد.
در ادامة دعای ندبه ناله سر می‌دهی که ای خدا! وَ اَزِلْ عَنْهُ بِهِ الْاَسَی و الْجَوَی، با دیدن روی حضرت، اندوه و سوز دل بنده‌ات را برطرف کن. وَ بَرِّدْ غَلِیلَهُ یا مَنْ عَلَی الْعَرشِ‌اسْتَوَی. جوشش دل این بنده‌ات را فرونشان و قلب او را خنک گردان، ای خدایی که بر عرشِ هستی، استقرار داری. وَ مَنْ اِلَیْهِ الرُّجعی وَ الْمُنْتَهی. ای خدایی که بازگشت و منتهای همه‌چیز به سوی تو و به دست توست. اَللّهُمَّ وَ نَحْنُ عُبَیْدُکَ التائقُونَ اِلی وَلِیّکَ المُذَکِّرِ بِکَ وَ بِنَبِیِّکَ، ای خدا! ما بندگان تو، مشتاق زیارت ولیّ تو هستیم که او یادآور تو و پیامبر تو می‌باشد. یعنی نظر حضرت برقلب ما باعث بیداری دل ما و بازشدن چشم دل ماست به سوی حق و به سوی مقام پیامبر خدا(ص). پس باید خود را آمادة لقاء و شهود جلوة تامّ جمال و جلال او که جلوة اسم اعظم و وجه اوست کنیم.