امام(ع) غایب‌اند، یعنی اوّلاً؛ مقام امام، فوق عالم است. ثانیاً؛ در تمام عالم حاضراند. همچنان‌كه عرض شد وقتی متوجّه باشیم مرتبة موجودی بالا است، تمام مرتبة پایین در قبضة اوست، و به مرتبة پایین محدود نیست. مثلاً خورشید در صورتی می‌تواند همه‌جا را روشنی ببخشد كه بالا باشد، امّا اگر پایین بود دیگر نمی‌توانست همه‌جا را روشن كند. حضور ملائكه در هستی به‌گونه‌ای است كه آن‌ها را كاری از كاری باز نمی‌دارد، مثل خورشید كه روشن‌كردن شهر ما آن را از روشن كردن شهر دیگر باز نمی‌دارد. در مورد حضور و نقش امام(ع) نیز چنین است كه امام(ع) را كاری از كار دیگر باز نمی‌دارد. مقام امام، مقام عظمایی است كه همة عالم را تدبیر می‌كند و همه‌جا در قبضة اوست بدون این‌كه از آن مقامِ اعلای خود خارج شوند. اصلاً اگر پایین بودند و در عرض سایر موجودات بودند كه نمی‌توانستند عالَم را تدبیر نمایند.