جالب اینکه در آیات فوق از میان تمام برنامه هاای موحدان انگشت روی دعوت به عدل و گام نهادن بر جاده مستقیم گذارده شده است، و این نشان میدهد که ریشه اصلی خوشبختی یک انسان یا یک جامعه انسانی در این دو است: داشتن برنامه صحیحی که نه شرقی باشد و نه غربی، نه منحرف به چپ و نه به راست، و سپس دعوت به اجرای اصول عدالت آنهم نه به صورت یک برنامه موقت بلکه همانگونه که جمله یامر بالعدل می گوید (با توجه به اینکه فعل مضارع معنی استمرار را میرساند) یک برنامه مستمر و همیشگی باشد.
3 - در روایتی که از طرق اهلبیت (علیهمالسلام) نقل شده در تفسیر آیات فوق میخوانیم الذی یامر بالعدل امیر المؤمنین و الائمة (صلوات الله علیهم): کسی که دعوت به عدل میکند، امیر مؤمنان و امامانند.**نور الثقلین ج 3 ص 70.***
بعضی از مفسران جمله ((من یامر بالعدل)) را به حمزه و عثمان بن مظعون و یا ((عمار)) و ((ابکم)) را به ابی بن خلف و ابو جهل مانند آنها تفسیر کرده اند.
روشن است که همه اینها از قبیل بیان مصداقهای واضح و مهم میباشد و هرگز دلیل بر انحصار نیست، این تفسیرها ضمنا مشخص میکند که آیات فوق در صدد بیان تشبیهی برای مشرکان و مؤمنان است نه بتها و خداوند.
@@تفسیر نمونه جلد 11 صفحه 333 @@@