آیه و ترجمه
وَ أَقْسمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَنِهِمْ لا یَبْعَث اللَّهُ مَن یَمُوت بَلی وَعْداً عَلَیْهِ حَقًّا وَ لَکِنَّ أَکثرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ(38)
لِیُبَینَ لَهُمُ الَّذِی یخْتَلِفُونَ فِیهِ وَ لِیَعْلَمَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنهُمْ کانُوا کذِبِینَ(39)
إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشیْءٍ إِذَا أَرَدْنَهُ أَن نَّقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونُ(40)
ترجمه:
38 - آنها مؤکدا سوگند یاد کردند که خدا آنها را که می میرند هرگز مبعوث نمی کند، آری این وعده قطعی خدا است (که همه مردگانرا به زندگی باز می گرداند) ولی اکثر مردم نمی دانند.
39 - هدف اینست که آنچه را در آن اختلاف داشتند برای آنها روشن سازد تا کسانی که منکر شدند بدانند دروغ می گفتند.
40 - (معاد برای ما مشکل نیست چرا که) هنگامی که چیزی را اراده می کنیم فقط به آن می گوئیم موجود باش، بلافاصله موجود می شود!
شان نزول:
مفسران در شاءن نزول آیه نخستین چنین نقل کرده اند که مردی از مسلمانان از یکی از مشرکان طلبی داشت، هنگامی که از او مطالبه کرد او در پرداخت دین خود تعلل ورزید، مرد مسلمان ناراحت شد و ضمن سخنانش چنین سوگند یاد کرد: قسم به چیزی که بعد از مرگ در انتظار او هستم... (و هدفش قیامت
@@تفسیر نمونه جلد 11 صفحه 230 @@@
و حساب خدا بود) مرد مشرک گفت: گمان می بری ما بعد از مرگ زنده می شویم؟! سوگند به خدا که او هیچ مرده ای را زنده نخواهد کرد (این سخن را به این جهت گفت که آنها بازگشت مردگان را به حیات و زندگی مجدد، محال، یا بیهوده می پنداشتند) آیه فوق نازل شد و به او و مانند او پاسخ گفت، و مسأله معاد را با دلیل روشنی بیان کرد، در حقیقت گفتگوی این دو نفر سببی بود برای طرح مجدد مسأله معاد.**تفسیر مجمع البیان، و قرطبی و ابوالفتوح رازی ذیل آیه مورد بحث.***
تفسیر: