از سوى دیگر گرد آورى تمام مردم جهان در زیر یك پرچم، كوتاه ساختن دست زورمندان و قلدران در همه جا، گستردن تعلیم و تربیت در آخرین حدّ امكان در همه سطوح، تفهیم كامل این مسأله كه اختلاف زبان، و نژاد، و منطقه جغرافیایى و مانند آنها، دلیل بر این نیست كه مردم جهان نتوانند همانند برادران، در یك خانواده زندگى كنند; و در صلح و برادرى و عدالت زیست نمایند.
و فراهم ساختن یك اقتصاد سالم و كافى براى همه انسانها، نیاز به رشد فرهنگى و بالا رفتن سطح دانش بشرى از یك سو، و تكامل وسائل صنعتى از سوى دیگر دارد; وسائلى كه بتواند پیوند سریع و نزدیك و دائمى میان تمام نقاط جهان بر قرار سازد، كه آن هم بدون گذشت زمان ممكن نیست.
چگونه ممكن است یك حكومت به وضع همه جهان رسیدگى كند اگر ارتباطات به كندى صورت گیرد؟
چگونه مى توان با وسائلى كه فرستادن یك پیام با آن به نقاط دور افتاده جهان یك یا چند سال وقت لازم دارد دنیا را اداره كرد؟
از پاره اى از روایات كه شكل زندگى مردم جهان را در عصر قیام مهدى(علیه السلام) ترسیم مى كند ـ و بعداً بخواست خدا مشروحاً پیرامون آن بحث خواهد شد ـ استفاده مى شود كه پیشرفت تكنولوژى و صنعت مخصوصاً صنایع حمل و نقل و ارتباطى در آن عصر چنان خواهد بود كه قارّه هاى بزرگ جهان عملا به صورت چند شهر نزدیك به هم در مى آیند; و شرق و غرب حتّى حكم یك خانه را پیدا مى كند; مشكل زمان و مكان بكلّى حل خواهد شد.
البتّه ممكن است قسمتى از این امور در پرتو یك جهش و انقلاب صنعتى در آن عصر صورت گیرد، ولى بالاخره یك نوع آمادگى علمى به عنوان زمینه باید در آستانه چنان عصرى باشد.