بر خلاف آنچه بعضى فكر مى كنند، رابطه امام در زمان غیبت بكلّى از مردم بریده نیست; بلكه آن گونه كه از روایات اسلامى بر مى آید گروه كوچكى از آماده ترین افراد كه سرى پر شور از عشق خدا، و دلى پر ایمان، و اخلاصى فوق العاده براى تحقّق بخشیدن به آرمان اصلاح جهان دارند، با او در ارتباطند و از طریق این پیوند تدریجاً ساخته مى شوند; و روح انقلابى بیشترى كسب مى كنند; انقلابى سازنده و بارور براى ریشه كن ساختن هر گونه ظلم و بیدادگرى در جهان!
ممكن است آنها خودشان پیش از این قیام از دنیا بروند ولى به هر حال آمادگى و تعلیمات انقلابى را به نسل هاى آینده شان، و به دیگران منتقل مى سازند، و در پرورش گروه نهایى سهیم و شریكند.
سابقاً گفتیم معنى غیبت امام این نیست كه او به شكل یك روح نامرئى و یا اشعّه اى ناپیدا در مى آید، بلكه او از یك زندگى طبیعى آرام برخوردار است; و به طور ناشناخته در میان همین انسانها رفت و آمد دارد، و دلهاى بسیار آماده را بر مى گزیند; و در اختیار مى گیرد و بیش از پیش آماده مى كند و مى سازد.
افراد مستعد به تفاوت میزان استعداد و شایستگى خود، توفیق درك این سعادت را پیدا مى كنند; بعضى چند لحظه; و بعضى چند ساعت و چند روز; و بعضى سالها با او در تماس نزدیك هستند!
به تعبیر روشنتر، آنها كسانى هستند كه آنچنان بر بال و پر دانش و تقوا قرار گرفته و بالا رفته اند كه همچون مسافران هواپیماهاى دور پرواز بر فراز ابرها قرار مى گیرند; آنجا كه هیچ گاه حجاب و مانعى بر سر راه تابش جانبخش آفتاب نیست; در حالى كه دیگران در زیر ابرها در تاریكى و نور كمرنگ به سر مى برند.
حساب صحیح نیز همین است; من نباید انتظار داشته باشم كه آفتاب را به پائین ابرها بكشم تا چهره او را ببینم; چنین انتظارى اشتباه بزرگ و خیال خام است; این منم كه باید بالاتر از ابرها پرواز كنم تا شعاع جاودانه آفتاب را جرعه جرعه بنوشم و سیراب گردم.
به هر حال، تربیت این گروه یكى دیگر از فلسفه هاى وجود او در این دوران است.