تربیت
Tarbiat.Org

حکومت جهانی مهدی(عج)
آیت الله ناصر مکارم شیرازی

همه افراد كنجكاو از خود مى پرسند

1ـ آیا سرنوشت آینده بشریّت، صلح و عدالت و امنیّت و آزادى انسانها از چنگال هر گونه ظلم و ستم و تبعیض و استعمار است؟
یا آن گونه كه بعضى پیش بینى مى كنند هرج و مرجها روز افزون، فاصله ها بیشتر، ناهماهنگیها و نابسامانیها فراوانتر، و سرانجام یك جنگ اتمى یا فوق اتمى عالمگیر، پایه هاى تمدّن انسانى را ویران خواهد ساخت، و اگر انسانهایى بر روى كره زمین باقى بمانند افرادى عقب مانده، معلول، بینوا و درمانده خواهند بود؟
2ـ اگر عقیده نخست صحیح است و سرانجام صلح و عدالت است به چه دلیل؟
3ـ اگر بنا هست جهان به سوى «عدل» و «صلح» و «برادرى» گام بردارد، آیا اجراى این اصول بدون انقلاب ممكن است؟ و به تعبیر دیگر: آیا اصلاحات «تدریجى» و «رفورمها» توانایى بر دگرگون ساختن چهره عمومى جهان با اینهمه ناهنجاریها دارند؟
4ـ اگر لازم است انقلابى صورت گیرد آیا تنها از طریق قوانین مادّى امكان پذیر است، یا بدون استمداد از اصول معنوى و ارزش هاى اصیل انسانى ممكن نیست؟
5ـ باز اگر قبول كنیم چنین انقلابى ـ به هر حال ـ انجام گرفتنى است، رهبر این انقلاب چه صفاتى باید داشته باشد؟
6ـ آیا این انقلاب الزاماً به «حكومت واحد جهانى» مى انجامد؟
7ـ آیا آمادگیهاى خاصّى براى چنان حكومتى قبلا لازم نیست؟
8ـ این آمادگیها در دنیاى كنونى وجود دارد یا نه؟ و اگر ندارد آیا در حال حاضر، جهان به سوى این آمادگیها گام برمى دارد یا به سوى عكس آن؟
9ـ آیا این امور ـ به هر حال ـ با عقیده عمومى مذهب جهان نسبت به ظهور یك مصلح بزرگ آسمانى ارتباطى دارد؟
10ـ اعتقاد عمومى مسلمانان به ظهور «مهدى» چگونه است و پیوند آن با این مسائل سرنوشت ساز چیست؟
11ـ آیا اعتقاد به چنان ظهورى ما را به اصلاح عمومى جهان از طریق یك انقلاب همه جانبه نزدیكتر مى سازد، یا آنچنان كه بعضى مى اندیشند دور مى كند؟
12ـ آیا این فكر و عقیده عمومى مذاهب یك واقعیّت عینى است و مولود دلایل منطقى، یا یك تخیّل است براى اشباع كاذب تمایلات سركوفته انسانها در مسیر گمشده عمومى یعنى «صلح» و «عدالت»؟...
* * *
در این كتاب كوشش شده، دور از تعصّبها و گرایشهاى افراطى و دور از پیشداوریهاى غیر منطقى، به این پرسشها پاسخ گفته شود; پاسخ هایى كه از اعماق جان بجوشد، و با خرد سازگار باشد، وبتواند «عقل» و «عواطف» و «روح» و «جان» را سیراب سازد.
* * *
مدّتها بود كه در زمینه بحثهاى فوق یادداشتهایى تهیّه كرده بودم ولى تراكم اشتغالات در قم اجازه «تشریح» و «تنظیم» و «تكمیل» آن را نمى داد، و وسوسه همیشگى كه در نوشتن كتاب دارم مانع از آن بود كه به همان صورت انتشار یابد، و به راستى خام و ناپخته بود.
ولى دست حوادث مرا به نقطه اى كه هیچگاه باور نمى كردم كشاند.
بندر چاه بهار!... یعنى دور افتاده ترین و بد آب و هواترین نقطه ایران كه از تهران حدود 2300 كیلومتر فاصله دارد و امكانات آن براى زیست بسیار محدود و اهالى به طرز غیر قابل تصوّرى گرفتار محرومیّتها هستند.
خوشبختانه این سفر اجبارى در فصل زمستان پیش آمد، زمستانى كه گاهى بهار و گاه بوى تابستان مى داد با آب و یخهایش و وسائل خنك كننده اش!
از آنجا كه شاید 90 درصد اهالى پیرو آئین تسنّن بودند فرصتى دست داد كه با بعضى از تحصیل كرده هاى آنها ـ به یاد ایّامى كه به حجاز مى رفتم ـ تماس بگیرم و جلساتى تشكیل شد كه اكثریّت قاطع آن را همین برادران دینى تشكیل مى دادند; و خوشبختانه محصول این جلسات جالب و چشمگیر بود.
در این منطقه كویرى، در كنار آبهاى نیلگون دریاى عمان، در زیر این آسمان پر ستاره شبهایش، و در این گوشه تنهایى، طبعاً مجال و فرصت بیشترى براى مطالعه به دست آمد; و با استفاده از این فرصت غیر منتظره، یكى از نخستین بحثهایى كه مورد بررسى قرار دادم همین بحثها بود (و در كنار آن یك رشته مطالعات فقهى كه توفیق آن نیز به این صورت در قم دست نمى داد) ; و از مجموع چنین نتیجه گرفتم كه به مضمون «عَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَیئاً وَهُوَ خَیرٌ لَكُم» دیدن این دوران «تبعید» نیز شاید از جهات گوناگون لازم بوده است.
امیدوارم بحثهاى این كتاب بتواند پاسخى باشد به درخواست طبقه تحصیل كرده كه مى خواهند مسأله ظهور مصلح بزرگ جهانى را به گونه تحقیق مورد بررسى قرار دهند.
و نیز امیدوارم مطالعه این كتاب الهامهاى تازه اى به ما، در مبارزه اى كه در برابر «ظلم و فساد» در پیش گرفته ایم ببخشد، و این مبارزه را تا سر حدّ قطع كامل دست جبّاران از اجتماعان ادامه دهیم.
البتّه كاملا احتمال وجود نقایصى در محتویات این كتاب مى رود بخصوص كه در این زمینه كتاب تحقیقى بسیار كم نگاشته شده است.
نگارنده بسیار متشكّر خواهد شد كه خوانندگان عزیز و صاحب نظران، نظرات اصلاحى و انتقادى خود را مستقیماً براى او (به آدرس قم ـ حوزه علمیّه) ارسال دارند.
چاه بهار ـ ناصر مكارم شیرازى
ماه صفر 1398 ـ بهمن ماه 1356