بَابُ مَا عِنْدَ الْأَئِمَّةِ مِنْ آیَاتِ الْأَنْبِیَاءِ علیهم السلام
1- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مَنِیعِ بْنِ الْحَجَّاجِ الْبَصْرِیِّ عَنْ مُجَاشِعٍ عَنْ مُعَلًّى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفَیْضِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ كَانَتْ عَصَا مُوسَى لآِدَمَ ع فَصَارَتْ إِلَى شُعَیْبٍ ثُمَّ صَارَتْ إِلَى مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ وَ إِنَّهَا لَعِنْدَنَا وَ إِنَّ عَهْدِی بِهَا آنِفاً وَ هِیَ خَضْرَاءُ كَهَیْئَتِهَا حِینَ انْتُزِعَتْ مِنْ شَجَرَتِهَا وَ إِنَّهَا لَتَنْطِقُ إِذَا اسْتُنْطِقَتْ أُعِدَّتْ لِقَائِمِنَا ع یَصْنَعُ بِهَا مَا كَانَ یَصْنَعُ مُوسَى وَ إِنَّهَا لَتَرُوعُ وَ تَلْقَفُ مَا یَأْفِكُونَ وَ تَصْنَعُ مَا تُؤْمَرُ بِهِ إِنَّهَا حَیْثُ أَقْبَلَتْ تَلْقَفُ مَا یَأْفِكُونَ یُفْتَحُ لَهَا شُعْبَتَانِ إِحْدَاهُمَا فِی الْأَرْضِ وَ الْأُخْرَى فِی السَّقْفِ وَ بَیْنَهُمَا أَرْبَعُونَ ذِرَاعاً تَلْقَفُ مَا یَأْفِكُونَ بِلِسَانِهَا
@@اصول كافى جلد 1 صفحه: 335 روایة: 1 @*@
ترجمه :
امام باقر علیهالسلام فرمود: عصاى موسى از آن آدم علیهالسلام بود كه بشعیب رسید و سپس بموسى بن عمران رسید، آن عصا نزد ماست و اندكى پیش نزدم بود و مانند وقتى كه از درختش باز شده سبز است، و چون از او باز پرسى مىشود، جواب گوید و براى قائم ما علیه السلام آماده گشته است، او با آن همان كار كه موسى مىكرد انجام دهد، آن عصا هراس آور است و ساختههاى نیرنگى جادوگران را مىبلعد و به هر چه مأمور شود انجام دهد، چون حمله كند، هر چه بنیرنگ ساختهاند مىبلعد و برایش دو شعبه باز شود كه یكى در زمین و دیگرى در سقف باشد و میان آنها (میان دو فكش) چهل ذراع باشد و نیرنگ ساختهها را با زبانش مىبلعد (چنانچه در زمان موسى علیه السلام جادوهاى جادوگران را بلعید).
2- أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِیسَ عَنْ عِمْرَانَ بْنِ مُوسَى عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الْبَغْدَادِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَیْلِ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ أَلْوَاحُ مُوسَى ع عِنْدَنَا وَ عَصَا مُوسَى عِنْدَنَا وَ نَحْنُ وَرَثَةُ النَّبِیِّینَ
@@اصول كافى جلد 1 صفحه: 335 روایة: 2 @*@
ترجمه :
امام صادق علیه السلام مىفرمود، الواح موسى علیه السلام و عصاى او نزد ماست و ما وارث پیغمبرانم.
3- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُوسَى بْنِ سَعْدَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُرَاسَانِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِنَّ الْقَائِمَ إِذَا قَامَ بِمَكَّةَ وَ أَرَادَ أَنْ یَتَوَجَّهَ إِلَى الْكُوفَةِ نَادَى مُنَادِیهِ أَلَا لَا یَحْمِلْ أَحَدٌ مِنْكُمْ طَعَاماً وَ لَا شَرَاباً وَ یَحْمِلُ حَجَرَ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ وَ هُوَ وِقْرُ بَعِیرٍ فَلَا یَنْزِلُ مَنْزِلًا إِلَّا انْبَعَثَ عَیْنٌ مِنْهُ فَمَنْ كَانَ جَائِعاً شَبِعَ وَ مَنْ كَانَ ظَامِئاً رَوِیَ فَهُوَ زَادُهُمْ حَتَّى یَنْزِلُوا النَّجَفَ مِنْ ظَهْرِ الْكُوفَةِ
@@اصول كافى جلد 1 صفحه: 336 روایة: 3 @*@
ترجمه :
امام باقر علیه السلام فرمود: چون حضرت قائم در مكه قیام كند و خواهد متوجه كوفه شود منادیش فریاد كشد كه، كسى خوردنى و آشامیدنى همراه خود بر ندارد، و سنگ حضرت موسى كه بوزن یكبار شتر است با آنحضرتست، در هر منزلى كه فرمود آیند، چشمه آبى از آن سنگ بجوشد كه گرسنه را سیر و تشنه را سیراب كند و همان سنگ توشه آنهاست تا هنگامى كه در نجف بپشت كوفه فرود آیند.
4- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُوسَى بْنِ سَعْدَانَ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَسَدِیِّ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ خَرَجَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع ذَاتَ لَیْلَةٍ بَعْدَ عَتَمَةٍ وَ هُوَ یَقُولُ هَمْهَمَةً هَمْهَمَةً وَ لَیْلَةً مُظْلِمَةً خَرَجَ عَلَیْكُمُ الْإِمَامُ عَلَیْهِ قَمِیصُ
آدَمَ وَ فِی یَدِهِ خَاتَمُ سُلَیْمَانَ وَ عَصَا مُوسَى ع
@@اصول كافى جلد 1 صفحه: 336 روایة: 4 @*@
ترجمه :
امام باقر علیه السلام فرمود: شبى بعد از نماز عشا امیرالمؤمنین علیه السلام بیرون رفت و مىفرمود همهمة همهمة (صداى مخصوصى است كه در سینه بگردد و گرفتگى داشته باشد) و شب تاریك است، امام بر شما در آمده است، پیراهن آدم را پوشیده و انگشتر سلمیان و عصاى موسى علیهم السلام را در دست دارد.
5- مُحَمَّدٌ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ أَبِی إِسْمَاعِیلَ السَّرَّاجِ عَنْ بِشْرِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ مُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ أَ تَدْرِی مَا كَانَ قَمِیصُ یُوسُفَ ع قَالَ قُلْتُ لَا قَالَ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ ع لَمَّا أُوقِدَتْ لَهُ النَّارُ أَتَاهُ جَبْرَئِیلُ ع بِثَوْبٍ مِنْ ثِیَابِ الْجَنَّةِ فَأَلْبَسَهُ إِیَّاهُ فَلَمْ یَضُرَّهُ مَعَهُ حَرٌّ وَ لَا بَرْدٌ فَلَمَّا حَضَرَ إِبْرَاهِیمَ الْمَوْتُ جَعَلَهُ فِی تَمِیمَةٍ وَ عَلَّقَهُ عَلَى إِسْحَاقَ وَ عَلَّقَهُ إِسْحَاقُ عَلَى یَعْقُوبَ فَلَمَّا وُلِدَ یُوسُفُ ع عَلَّقَهُ عَلَیْهِ فَكَانَ فِی عَضُدِهِ حَتَّى كَانَ مِنْ أَمْرِهِ مَا كَانَ فَلَمَّا أَخْرَجَهُ یُوسُفُ بِمِصْرَ مِنَ التَّمِیمَةِ وَجَدَ یَعْقُوبُ رِیحَهُ وَ هُوَ قَوْلُهُ إِنِّی لَأَجِدُ رِیحَ یُوسُفَ لَوْ لا أَنْ تُفَنِّدُونِ فَهُوَ ذَلِكَ الْقَمِیصُ الَّذِی أَنْزَلَهُ اللَّهُ مِنَ الْجَنَّةِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَإِلَى مَنْ صَارَ ذَلِكَ الْقَمِیصُ قَالَ إِلَى أَهْلِهِ ثُمَّ قَالَ كُلُّ نَبِیٍّ وَرِثَ عِلْماً أَوْ غَیْرَهُ فَقَدِ انْتَهَى إِلَى آلِ مُحَمَّدٍ ص
@@اصول كافى جلد 1 صفحه: 336 روایة: 5 @*@
ترجمه :
مفضل بن عمر گوید: امام صادق علیه السلام بمن فرمود: مىدانى پیراهن یوسف علیه السلام چه بود؟ عرضكردم: نه، فرمود: چون براى ابراهیم علیه السلام آتش افروختند، جبرئیل علیه السلام جامهاى از جامههاى بهشت برایش آورد، او پوشیده، و با آن جامه گرما و سرما با براهیم زیانى نمىرسانید چون مرگ ابراهیم در رسید، آنرا در غلافى نهاد و باسحاق آویخت و اسحاق آنرا بیعقوب آویخت و چون یوسف علیه السلام متولد شد، آنرا بر او آویخت و در بازوى او بود تا امرش به آنجا كه بایست رسید (زمام حكومت مصر بدست گرفت) و چون یوسف آنرا در مصر از غلاف بیرون آورد، یعقوب بوى خوش آنرا دریافت و همین است كه گوید( 94 سوره یوسف 12) «اگر سفیهم نمىخوانید من بوى یوسف را احساس مىكنم» و آن همان پیراهنى بود كه خدا از بهشت فرستاده بود.
عرضكردم: قربانت گردم آن پیراهن بچه كس رسید؟ فرمود: باهلش رسید، سپس فرمود: هر پیغمبرى كه دانش یا چیز دیگرى را بارث گذاشته (دریافته) بال محمد صلى الله علیه و آله رسیده است.