آیه
هُوَ الَّذِی یُحْیِ وَیُمِیتُ فَإِذَا قَضَی أَمْراً فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُن فَیَکُونُ
ترجمه
او کسی است که زنده میکند و میمیراند، و چون به وجود چیزی حکم کند، فقط به آن میگوید: «باش» پس بی درنگ موجود میشود.
نکته ها
در قرآن، هشت مرتبه جملهی «کن فیکون» آمده که رمز قدرت مطلقه الهی است.
مراد از قول الهی در این آیه، ارادهی تکوینی خداوند بر وجود امری است، نه آنکه نیاز به سخن گفتن باشد. «فانّما یقول له کن فیکون»
پیام ها
1- میراندن و زنده کردن تنها به دست اوست. «هو الذّی»
2- قدرت او نسبت به زنده کردن و میراندن یکسان است. «یحی و یمیت»
3- قدرت خدا مطلق است و هیچ امری از تحت قدرت خداوند خارج نیست. (کلمه «امراً» به معنای هر امری است).
4- ارادهی خداوند حتمی و قطعی است و شکست ندارد. «کن فیکون»