آیه
قَالُواْ أَوَلَمْ تَکُ تَأْتِیکُمْ رُسُلُکُم بِالْبَیِّنَاتِ قَالُواْ بَلَی قَالُواْ فَادْعُواْ وَ مَا دُعَآؤُاْ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلاَلٍ
ترجمه
(نگهبانان دوزخ در پاسخ) گویند: «آیا چنین نبود که پیامبرانتان معجزاتی برای شما آوردند؟» میگویند: «چرا» گویند: «پس دعا کنید (و خدا را بخوانید)» ولی دعای کافران در تباهی است.
نکته ها
کسانی که هنگام دیدن قهر خداوند ایمان میآورند، سودی نمیبرند. «فلم یک ینفعهم ایمانهم لما رَاَوْا بأسنا»**غافر، 85 .***
توبه در لحظهی مرگ نیز سودی ندارد. فرعون در لحظه غرق شدن توبه کرد ولی به او خطاب شد حالا توبه میکنی در حالی که قبلا معصیت کردی: «الآن و قد عصیت قبل»**یونس، 91.*** دعا و ناله در دوزخ نیز بی ثمر است. «و ما دعاء الکافرین الا فی ضلال»
پیام ها
1- قهر و عذاب الهی، بعد از اتمام حجّت است. «اولم تک تأتیکم رسلکم»
2- آمدن انبیا یک سنّت دائمی از طرف پروردگار است. «تک تأتیکم»
3- مبلّغ باید به سراغ مردم برود. «تأتیکم»
4- همهی انبیا معجزه داشتند. «رسلکم بالبینات»
5 - قیامت روز اعتراف است. «قالوا بلی»
6- دعای کافر در دوزخ به جایی نمیرسد. «و ما دعاء الکافرین»