آیه
قُلْ جَآءَ الْحَقُّ وَمَا یُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا یُعِیدُ
قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَآ أَضِلُّ عَلَی نَفْسِی وَإِنِ اهْتَدَیْتُ فَبَِما یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ
ترجمه
بگو: حقّ آمد و باطل (کاری از آن ساخته نیست) نمیتواند آغازگر چیزی باشد و نه تجدید کننده آن.
بگو: اگر من گمراه شده باشم به زیان خود گمراه شدهام، و اگر هدایت یافته باشم پس به (برکت) چیزی است که پروردگارم به من وحی میکند، همانا اوست شنوای نزدیک.
نکته ها
ابن مسعود که یکی از اصحاب پیامبر اکرمصلی الله علیه وآله است میگوید: در مکّه 360 بت بود که پیامبر اکرمصلی الله علیه وآله در روز فتح مکه یکی را پس از دیگری به زمین میانداخت و این آیهی شریفه را میخواند: «قل جاء الحقّ...»** تفسیر مجمع البیان.***
سؤال: با آمدن قرآن و پیامبر حقّ، چرا باز هم باطل پا برجاست؟
پاسخ: حاکمیّت منطقی و علمی، غیر از حاکمیّت عملی و اجرایی است، آن چه مربوط به خداست، فرستادن حقّ است و آن چه مربوط به ماست عمل و اجرای حقّ است که چنین نکردیم. آری، سلامتی بیمار، به نسخهی صحیح و مصرف دارو وابسته است که یکی وظیفهی پزشک است و دیگری وظیفهی بیمار.
پیام ها
1- حقّ بر باطل پیروز است. «جاء الحقّ و ما یبدیء الباطل و ما یعید»
2- قرآن از غیب و آینده خبر میدهد. «و ما یبدیء الباطل و ما یعید»
3- بدون وحی الهی، حتّی پیامبر نیز در معرض انحراف است. «ان ضللت فانّما اضلّ علی نفسی و ان اهتدیت فبما یوحی»
4- خطرات و آثار شوم انحراف، به خود انسان باز میگردد. «اضلّ علی نفسی»
5 - خداوند، هم وحی میفرستد و هم بر ابلاغ آن نظارت دارد. «فبما یوحی الیّ ربّی انه سمیع قریب»