آیه
وَقَالُواْ قُلُوبُنَا فِی أَکِنَّةٍ مِّمَّا تَدْعُونَآ إِلَیْهِ وَفِی آذَانِنَا وَقْرٌ وَ مِن بَیْنِنَا وَبَیْنِکَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنَا عَامِلُونَ
ترجمه
و گفتند: «دلهای ما از آن چه ما را به سوی آن دعوت میکنی در پوشش و پرده است و در گوشهای ما سنگینی است، و میان ما و تو حجابی است، پس تو (کار خود را) انجام ده، ما نیز (کار خود را) انجام میدهیم.»
نکته ها
«اکنّة» جمع «کِنان» به معنای پارچهای است که چیزی را در آن میپیچند.** مفردات راغب.***
«وقر» به معنای سنگینی در گوش است.
کفّار در برابر پیامبر و قرآن، پنج موضعگیری سخت داشتند:
الف: اعراض و دوری کردن. «فاعرض اکثرهم» (در آیهی قبل)
ب) آماده نبودن قلبی برای پذیرش حقّ. «قلوبنا فی اکنة»
ج) گوش ندادن به پیامها. «فی آذاننا وقر»
د) اعلام وجود مانع. (یعنی حجاب خودبینی و دنیاپرستی و...) «بیننا و بینک حجاب»
ه) پافشاری بر راه خود. «فاعمل اننا عاملون»
پیام ها
1- کار خداوند لطف کردن و نزول وحی از سرچشمهی رحمت است. «تنزیل من الرحمن الرحیم» امّا شیوهی کفّار لجاجت و اعراض است. «قلوبنا فی اکنة»
2- اگر دل تحت یک پوشش باشد قابل هشدار است، امّا چند پوشش کار را محال میکند. («اکنة» به صورت جمع آمده است).
3- اگر مخاطب آماده نباشد وحی و رحمت الهی و کتاب آسمانی و بشیر و نذیر بودن سودی نخواهد داشت. (با توجّه به آیهی قبل و این آیه).
4- شرط اول پذیرش حقّ، شنیدن سخن حقّ است که معاندان خود را از آن محروم میکنند. «فی اذاننا وقر»
5 - موسی به دین خود، عیسی به دین خود، سخن کسانی است که حجابِ تعصّبها و لجاجتها، بر دل آنها پرده افکنده است. «من بیننا و بینک حجاب فاعمل اننّا عاملون»