آیه
وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَیْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّواْ الْعَمَی عَلَی الْهُدَی فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ
وَنَجَّیْنَا الَّذِینَ آمَنُواْ وَکَانُواْ یَتَّقُونَ
ترجمه
و امّا قوم ثمود، آنان را هدایت کردیم ولی کوردلی را بر هدایت ترجیح دادند پس به کیفر آن چه کسب میکردند صاعقه عذابِ خفت بار آنان را فرو گرفت.
و (از عاد و ثمود) ما آنان را که ایمان آوردند و تقوا پیشه بودند نجات دادیم.
نکته ها
پیامبرِ قوم ثمود حضرت صالح بود. آنان در میان مدینه و شام (وادی القری) زندگی میکردند و امکانات کشاورزی و توان جسمی بالایی داشتند.
بعضی آیات، هلاکت قوم ثمود را با صاعقه و بعضی با زلزله بیان کرده است که میتواند با هم باشد. «صاعقة العذاب»
پیام ها
1- تاریخ، بهترین درس عبرت است. «و امّا ثمود...»
2- سنّت خداوند، هدایت مردم است. «فهدیناهم»
3- کفر برخی انسانها، بدون تأمل، بدون دلیل و فوری است. «فاستحبّوا...» (حرف «فاء» نشانهی عجله در کفر است.)
4- انسان، آزاد و انتخابگر است. «فاستحبّوا العمی علی الهدی...»
5 - کفر، کوردلی است. «العمی»
6- کفر سریع، قهر سریع را به همراه دارد. «فاستحبّوا... فاخذتهم»
7- خداوند قبل از عذاب، اتمام حجّت میکند. «فهدیناهم... فاخذتهم»
8 - خوار کردن انبیا خواری قیامت را به دنبال دارد. «عذاب الهون»
9- بدتر از غفلت و کفر، استمرار آن است. «کانوا...»
10- قهر یا لطف خداوند، نتیجهی عملکرد خود انسان است. «یکسبون»
11- رمز نجات، ایمان و تقوا است. «و نجّینا الّذین آمنوا و کانوا یتّقون»
12- ایمان، نیاز به تجدید ندارد، ولی تقوا در هر لحظه و نسبت به هر فکر، عمل، سخن و تصمیمی مطرح است. («آمنوا» ماضی ولی «یتّقون» مضارع آمده است)