شیخ تقی الدین بن نجم الدین بن عبید الله بن عبد الله بن محمد، معروف به ابو الصلاح حلبی اهل شامات است.
در برخی تعبیرات نیز از او به تقی بن نجم بن عبد الله حلبی یاد کردهاند.
تاریخ ولادت او همانند بسیاری از دیگر بزرگان فقه و ادب و علم، درست مشخص نیست و با مسلم گرفتن تاریخ وفات او، احتمالاً ولادت او حدود سال 347 هجری در اواسط سده چهارم هجری میباشد.
نام او تقی بن نجم الدین بن عبید الله حلبی و شهرتش «تقی الدین» فقیه بزرگوار و شیخ جلیل القدر، فاضل، محدث، مفسر، ثقه و مورد اعتماد و یکی از بزرگان و مشایخ امامیه درسده پنجم میباشد. او به مقام علمی و منزلتی بس شامخ نائل آمد.
او شاگرد سید مرتضی و پس از درگذشت او، شاگرد شیخ طوسی بوده است.
در«ریحانة الأدب» مینویسد که او شاگرد سلار بن عبدالعزیز نیز بوده است. اگر این نسبت درست باشد، میبایست ابوالصلاح سه طبقه را شاگردی کرده باشد.
کتاب معروف او در فقه، «الکافی» است.