آوازه علم و دانش و ورع و زهد و تقوای شیخ طوسی، همچنان که از مرزهای عراق گذشته و به اقصی نقاط دنیا رسیده بود، از دیواره هزارکنگره قصر با عظمت خلیفه عباسی نیز گذشت، به طوری که «القائم بامر الله» خلیفه عباسی، با همکاری آل بویه، کرسی تدریس کلام را در مرکز خلافت به او داد. در آن روزگار برای این کرسی، عظمت و رتبه والایی قائل بودند، به طوری که آن را به بزرگترین دانشمند کشور واگذار میکردند و این نشانه آن است که در آن زمان بالاتر و والاتر از شیخ طوسی در تمام بغداد و سرزمینهای اسلامی کس دیگری نبود که شایستگی تدریس را داشته باشد.