ورود کلینی به قم مقارن با حاکمیت سیاسی و دینی مردان با فضیلت و با تقوایی بود که از حدیث گویان مشهور زمان خود به شمار میرفتند.
در قله این هرم، احمد بن محمد بن عیسی اشعری قرار داشت که تقوا، فضل و عشق او به اهل بیت علیهمالسلام بر کسی پوشیده نیست.
کلینی با استفاده از محضر این مرد بزرگ، در کلاس درس استاد دیگری زانوی ادب زد که به «معلم» شهرت داشت. معلم کسی است که شیخ طوسی در کتاب رجال خود او را از یاران امام حسن عسگری علیهالسلام میشمارد و او را در زمره کسانی میخواند که به خدمت امام یازدهم شرفیاب شدهاند و او کسی جز احمد بن ادریس قمی نبود.
نجاشی میگوید: چون این شخصیت برجسته در پیشگاه امام حسن عسکری تلمذ نموده و استاد شیخ کلینی است به «معلم» شهرت یافته است.
کلینی در ادامه تحصیل عالم وارسته دیگری را درک کرد که خود مردی کم نظیر بود. او به محضر «عبد الله بن جعفر حمیری»، مردی که همه مورخان و علمای رجال و شیفتگان حدیث در مقابل عظمت او سر فرود میآورند.
او نیز در زمره اصحاب امام حسن عسکری علیهالسلام قرار دارد و دارای تألیفات فراوان است.
متأسفانه جز کتاب «قرب الإسناد» از این فرزانه روزگار، چیز دیگری به دست ما نرسیده است. «قرب الإسناد»مجموعه اخباری است که سند آن به امام معصوم میرسد.
علاوه بر دانشمندان نامدار مذکور، کلینی از محضر اساتید دیگری نیز بهره جسته که گذری بر اسامی آنان خواهیم داشت.