ابو محمد، حسین بن سعید بن حماد بن مهران اهوازی، یکی از شخصیتهای بزرگ شیعه در قرن سوم هجری، در کوفه، شهر روات بزرگ شیعه، به دنیا آمد.
او اصالتاً ایرانی بود. رشد او در خاندانی صورت گرفت که ارادتمند و علاقهمند به اهل بیت رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلم و از موالی امام زین العابدین علیهالسلام به شمار میآمدند.
او یکی از یاران امام رضا و امام جواد و امام هادی علیهمالسلام میباشد.
وی از راویان بزرگ حدیث و از مشایخ جلیل القدر روایتی به شمار میآید.
روایات وی از اعتبار و شهرت خاصی در میان فقهای شیعه برخوردار است و در بسیاری از مجموعههای بزرگ روایی مانند: اصول کافی، من لا یحضره الفقیه، تهذیب، استبصار، محاسن، وسائل الشیعه و بحار الأنوار از وی روایت نقل شده و به احادیث او استناد میگردد.