روایات بسیار زیادی در باب ورع و تقوی وارد شده است و اساسیترین عنصر معنوی و باطنی که انسان و جامعه را از اعمال منافی عفت باز میدارد ورع و تقوی بر شمرده شده است(178).
علی (علیه السلام): التقوی أوثق حصن و أوفی حرز(179) تقوی مستحکمترین دژ و نگهدارندهترین پناهگاه است.
علی (علیه السلام): رأس التقوی ترک الشهوه(180) اساس تقوا ترک شهوت است.
علی (علیه السلام): المتقی من اتقی الذنوب(181) باتقوا کسی است که از گناهان بپرهیزد.
علی (علیه السلام): من ملک شهوته کان تقیا(182) هر که بر شهوت خود مسلط باشد، باتقواست.
علی (علیه السلام) قال: ان من فارق التقوی أغری باللذات و الشهوات و وقع فی تیه السیئات(183)
علی (علیه السلام): هر که از تقوا جدا شود، شیفته لذتها و شهوات گردد و در بیابان سرگردان کننده گناهان بیفتد.
علی (علیه السلام): ان التقوی فی الیوم الحرز و الجنه...(184) همانا تقوا امروز پناهگاه است و حفاظ.
علی (علیه السلام): لا معقل أحسن من الورع(185) هیچ پناهگاهی بهتر از پارسایی نیست.
علی (علیه السلام): لا معقل احرز من الورع(186) هیچ دژی تسخیر ناپذیرتر از پارسایی نیست.
علی (علیه السلام): الورع جنه(187) پارسایی، یک حفاظ است.
علی (علیه السلام): علیک بالورع فانه خیر صیانه(188) بر تو باد پارسایی؛ زیرا که آن بهترین عامل مصونیت (از گناه) است.