یکی از عوامل روانی که انسان را به اعمال منافی عفت سوق میدهد فقدان حیا و شرم است. این بیماری روانی که در واقع ناشی از آسیب فطرت و نابودی یکی از عناصر پاک الهی به نام حیا و شرم است، بستر و لازمه ارتکاب تمام اعمال منافی عفت است که روایات زیادی به آن اشاره کردهاند و آثار زیانبار این آسیب روانی را گوشزد کردهاند.
آثار سوء و زشتی و بیحیائی آن قدر زیانبار و سنگین است که غیبت که از زنا بدتر شمرده شده درباره آنان مجاز شمرده شده است و اساسا برای شخص متجاهر به فسق و بیحیا نفی حرمت و احترام شده است.
امام رضا (علیه السلام): من ألقی جلباب الحیاء فلا غیبه له(122)
امام رضا (علیه السلام): هر که پرده حیا را دور افکند، غیبت ندارد.
امام صادق (علیه السلام): اذا جاهر الفاسق بفسقه فلا حرمه له و لا غیبه (123)
امام صادق (علیه السلام): هرگاه شخص فاسق و گنهکار آشکارا گناه کند، نه حرمتی دارد و نه غیبتی.
امام باقر (علیه السلام): ثلاثه لیست لهم حرمه: ... و الفاسق المعلن الفسق(124)
امام باقر (علیه السلام): سه کس اند که حرمتی ندارند: ... گناهکاری که آشکارا گناه میکند.
رسول الله (صلیاللهوعلیهوآله): من لا حیاء له لا غیبه له(125)
پیامبر خدا (صلیاللهوعلیهوآله): کسی که شرم و حیا ندارد، غیبت ندارد.
رسول الله (صلیاللهوعلیهوآله): لم یبق من أمثال الانبیاء الا قول الناس (أذا لم تستحی فاصنع ما شئت)(126)
پیامبر خدا (صلیاللهوعلیهوآله): از مثلهای پیامبران (صلیاللهوعلیهوآله) جز این سخن مردم بر جای نمانده است: وقتی حیا نداشتی هر کاری میخواهی بکن.