بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
«السَّلامُ عَلَیْكَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِكَ»
هنر ما در این دوران این است که بتوانیم حقیقت کار حضرت سید الشهداء(ع) و اصحاب آن حضرت را در آن مرحله از تاریخ درک کنیم تا بتوانیم در تاریخ خودمان نقشی را که خداوند به عهده‌ی ما گذاشته است به‌خوبی انجام دهیم. همان‌طور که ملاحظه می‌فرمائید در زیارت‌های رسیده از ائمه‌ی معصومین(ع) در کنار سلام به حضرت سید الشهداء(ع)، به اصحاب آن حضرت هم سلام می‌دهید. این نشان می‌دهد که مقام اصحاب امام مقام فوق‌العاده‌ای است که در کنار آن حضرت شایستگی چنین سلامی را دارند. چون سخن امامان معصوم(ع) هیچ وقت اعتباری نیست تا بگوئیم آن‌ها یک تعارفی کرده‌اند. ممکن است بنده به کسی سلام کنم بدون این‌که در نظر بگیرم آیا آن فرد ظرفیت سلام الهی را دارد یا ندارد ولی سلام امام معصوم این‌طور نیست. سلام امام، سلام به مقامی است که ظرفیت تجلی اسمِ سلامِ الهی را دارا است، به همین جهت باید روی مقام اصحاب امام حساس باشیم و مقام و حرکات و سکنات آن‌ها را در کربلا مسئله‌ی ساده‌ای نگیریم. با توجه به این امر در زیارت ناحیه‌ی مقدسه ملاحظه می‌کنید وجود مقدس صاحب الامر(عج) نام تک تک اصحاب امام حسین(ع) را می‌آورند و نام قاتلانشان را نیز متذکر می‌گردند تا از این طریق به ما جهت دهند که برویم و از یک طرف شخصیت اصحاب حضرت سید الشهداء(ع) را و از طرف دیگر شخصیت قاتلان آن‌ها را دنبال کنیم. این قاتلان هر کدام به صورت خاص و متناسب با سجایای آن شهیدی که این‌ها او را به قتل رساندند، دارای خباثت‌های خاص بودند.