آیه
أللَّهُ الَّذِی یُرْسِلُ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَاباً فَیَبْسُطُهُ فِی السَّمَآءِ کَیْفَ یَشَآءُ وَیَجْعَلُهُ کِسَفاً فَتَرَی الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلاَلِهِ فَإِذَآ أَصَابَ بِهِ مَن یَشَآءُ مِن عِبَادِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ
ترجمه
خداوند کسی است که بادها را میفرستد و ابری برمیانگیزد و آن را در آسمان، هر گونه بخواهد میگستراند و آن را بخش بخش میکند، پس میبینی که باران از لابلای آن (ابر) بیرون میآید. پس هرگاه آن (باران) را به هر کس از بندگانش که بخواهد برساند، به ناگاه آنان شادمان گردند.
نکته ها
کلمهی «کِسَف» جمع «کِسْفَه» به معنای قطعه و مراد از آن پارههای ابر است.
«وَدْق» هم به ذرّات کوچک گفته میشود و مراد از آن در اینجا قطراتِ باران است.
پیام ها
1- تحوّلات طبیعی، نشانهی قدرت، حکمت و تدبیر خداست. «اللّه الّذی یرسل...»
2- ارادهی الهی از طریق اسباب طبیعی محقّق میشود. «یرسل الریاح فتثیر سحاباً»
3- برای تشکیل ابرها، بادهای متعدّدی از جناحهای سرد و گرم نقش دارند. («الریاح»، به صورت جمع آمده است.)
4- از فوائد باد، زمینهسازی برای نزول باران است. «یُرسل الریاح...فتری الودق»
5 - حرکت ابرها و بارش بارانها، با اراده و خواست خداست. «کیف یشاء»