آیه
ضَرَبَ لَکُم مَّثَلًا مِّنْ أَنفُسِکُمْ هَلْ لَّکُم مِّن مَّامَلَکَتْ أَیْمَانُکُم مِّن شُرَکَآءَ فِی مَا رَزَقْنَاکُمْ فَأَنتُمْ فِیهِ سَوَآءٌ تَخَافُونَهُمْ کَخِیفَتِکُمْ أَنفُسَکُمْ کَذَ لِکَ نُفَصِّلُ الْآیَاتِ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ
ترجمه
خداوند برای شما، مثالی از خودتان زده است (و آن این که) آیا در آنچه ما روزی شما کردیم، از بردگانتان شریکانی را میپذیرید، تا آنان در رزق، مساوی (و شریک) شما باشند؟ و آیا همانطور که از یکدیگر میترسید از بردگانتان میترسید؟! (شما که در یک لقمهی نان، حاضر نیستید با زیردستان خود شریک باشید، چگونه بتهای بی روح را شریک خدا میدانید؟!) ما آیات خود را برای گروهی که میاندیشند، این گونه شرح میدهیم.
پیام ها
1- استفاده از مثال، از روشهای تبلیغ و تربیت است. «ضرب لکم مثلاً»
2- آنچه برای خود نمیپسندیم، برای دیگران هم نپسندیم. «هل لکم ... من شرکاء»
3- وجدان خود را قاضی کنید و بیاندیشید؛
شما که انسانهای مشابه امّا زیردست خود را شریک خود نمیدانید، چگونه غیر مشابه خدا را شریک او میدانید؟!
شما که برای یک لحظه شریک را تحمّل نمیکنید، چگونه برای خداوند شریک دائمی میپذیرید؟!
شما که شریک در بهرهگیری از رزق را قبول نمیکنید، چگونه شریک در آفرینش را برای او میپذیرید؟!
شما که از دخالت افراد مشابه خود بیمناکید، چگونه سنگ و چوب را در کار خدا دخالت میدهید؟!
شما که مالک حقیقی نیستید، حاضر به شریک شدن نیستید، چگونه سنگ و چوب را شریک آفریدگار و مالک حقیقی قرار میدهید؟
4- شریک داشتن، سبب دلهره است. «شرکاء... تخافونهم»