آیه
أللَّهُ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفاً وَشَیْبَةً یَخْلُقُ مَا یَشَآءُ وَ هُوَ الْعَلِیمُ الْقَدِیرُ
ترجمه
خداست که شما را از ناتوانی آفرید، سپس بعد از ناتوانی، قوّتی بخشید، آنگاه بعد از توانایی و قوّت، ضعف و پیری قرار داد؛ او هر چه بخواهد میآفریند، و اوست دانای توانا.
پیام ها
1- انسان در آغاز خلقت، سراسر ضعف است. «خلقکم من ضعف»
2- توجّه کردن به آغاز تولّد، مایهی تذکّر و تشکّر است. «خلقکم من ضعف...»
3- از ضعف و پیری گلایه نکنید که برنامهی حکیمانهی خداوند است. «اللّه ... جعل من بعد قوّة ضعفا»
4- مراحل ضعف و قدرت انسان، با یک برنامه ریزی حکیمانه طرّاحی شده است. (تکرار «جعل»)
5 - آغاز و پایان انسان ضعف است، در چند روزی که توان و قدرت داریم قدردانی کنیم. (یک قوّت میان دو ضعف) «ضعفٍ - قوّة - ضعفاً» ضعفِ دوران کودکی به قوّت تغییر میکند، ولی ضعف دوم باقی میماند، زیرا کلمهی «شیبة» در کنار «ضعف»، نشان آن است که این ضعف همراه پیری و ثابت است)
6- کسی که میان دو ضعف قرار گرفته، نباید به چند روز قوّت مغرور شود. «ضعف - قوّة - ضعفا»
7- اگر اهل نظر باشیم، همهی هستی کتاب مطالعه است. (باد و باران و حیات زمین، دوران کودکی و جوانی و پیری انسان.) «من بعد قوّة ضعفا و شیبة»
8 - ضعفِ مخلوق، نشان ضعف خالق نیست. «و هوالعلیم القدیر»