آیه
وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُواْ وَکَذَّبُواْ بِآیَاتِنَا وَلِقَآیِ الْآخِرَةِ فَأُوْلَئِکَ فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ
فَسُبْحَانَ اللَّهِ حِینَ تُمْسُونَ وَحِینَ تُصْبِحُونَ
وَلَهُ الْحَمْدُ فِی السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ وَعَشِیّاً وَحِینَ تُظْهِرُونَ
ترجمه
و امّا کسانی که کفر ورزیدند و آیات ما و دیدار آخرت را تکذیب کردند، پس احضارشدگان در عذابند.
پس خدا را تنزیه کنید به هنگامی که وارد شب میشوید و هنگامی که به صبح درمیآیید.
و حمد و ستایش در آسمانها و زمین و هنگام شب و هنگامی که ظهر میکنید، مخصوص اوست.
نکته ها
بعضی معتقدند این آیات به اوقات نمازهای پنجگانه در صبح و ظهر و شام اشاره دارد.
ممکن است جملهی «فسبحان اللّه» و جملهی «له الحمد»، فرمان به تسبیح و حمد باشد که در قالب خبر آمده است.
پیام ها
1- با بیان سرنوشت خوبان و بدان، دیگران را به خوبیها تشویق و از بدیها پرهیز دهیم. «فامّا الّذین آمنوا... و امّا الّذین کفروا...»
2- تکذیب آیات و قیامت، از کفر و عناد انسان سرچشمه میگیرد. «الّذین کفروا و کذّبوا بآیاتنا و لقاء الآخرة»
3- سرنوشت انسان، در گرو عملکرد خود اوست. «کفروا و کذّبوا... فاولئک فی العذاب»
4- در اوقات پنجگانهی نماز، ذات مقدّس الهی نیز سبحان اللّه گفته است. «فسبحان اللّه ...»
5 - بعضی زمانها، برای ذکر خداوند مناسبتر است. «حین تمسون و حین تصبحون»
6- تنزیه خداوند و پاک دانستن او از عیبها، بر ستایش او تقدّم دارد. «سبحان اللّه - له الحمد»
7- تسبیح و حمد، در همهی مکانها (آسمانها و زمین) و همهی زمانها یک ارزش است. «تمسون - تصبحون - السّموات والارض»