كسی كه عالم بقیت اللّهیِ خود را نادیده بگیرد و در روزمرّگیها آن را گم كند نمی‌تواند منتظر بقیت‌الله اعظم باشد. از آن‌جایی که بقیت‌الله اعظم جانِ جانِ ماست باید تلاش کنیم جنبه‌ی بقیت اللّهی خود را پیدا كنیم و به عهد الهی خود برگردیم. هر اندازه به دنیا و کثرات آن نظر کنیم از بهترین حال كه همان حال بقیّت اللّهی وجودمان است، محروم می‌شویم و در نتیجه از بهترین مخلوق كه نور چشم همه‌ی انبیاء و اولیاء است محروم شده‌ایم. این همان تأکیدی است که در روایات داریم که اگر از امام زمانمان محروم شدیم، به مرگ جاهلیت مرده‌ایم، زیرا در آن حال نه عبادتمان، عبادت است؛ نه زندگیمان، زندگی. وقتی انسان از ذات خود یعنی از بقیت الله گسسته شد درآخرالزمان کاملاً بی‌هویت می‌ماند و گرفتار فریب دجّال می شود. منتظر حضرت بقیت‌الله‌‌الاعظم(عج)بودن موجب می‌شود تا آن نوری كه شدیداً در این ظلمات به آن نیاز داریم در جان ما طلوع کند و به نور حضرت صاحب الأمر و الزمان(عج) به بقای با حق وارد شویم.
قرآن از زبان حضرت‌شعیب(ع)به ما خبر می‌دهد دُرّی در جان شما هست که باید با انصراف از سودپرستی آن را پیدا کنید و با نظر به بقیت اللّهی که در نزد خود دارید بتوانید به بقیت الله اعظم(عج) برسید زیرا اگر نتوانیم به بقیت اللهِ جان خود نظر کنیم نمی‌توانیم به جام جم که قلب مبارک انسان کامل است نزدیک شویم. در همین رابطه حافظ می‌فرماید:
چو مستعد نظر نیستی وصال مجوی
که جام جم نکند سود وقت بی‌بصری
کسی که چشم دیدن نور بقیت الله را در جان خود پرورش نداده است نمی تواند به حضرت بقیت الله اعظم(عج) نظر کند و منتظر ظهور باشد و از ظهور بهره‌مند گردد.