آیه
أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُوْلَی وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ
لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلِ الْعَامِلُونَ
ترجمه
(سپس از روی سرزنش به آن منکر جهنّمی یا از شدّت شادی به یاران بهشتی خود گوید:) آیا ما دیگر نمیمیریم؟
مگر همان مرگ اوّلی (دنیا که گذشت) و ما دیگر عذابی نخواهیم شد؟
قطعاً این (نعمتهای ابدی) رستگاری بزرگی است (که نصیب ما شده).
باید اهل عمل برای چنین جایگاهی کار کنند.
پیام ها
1- اهل بهشت چنان شادند که گویا نعمتهای بهشت را باور نمیکنند و از جاودانگی نعمتها تعجّب میکنند. «افما نحن بمیّتین»
2- در بهشت مرگ و نیستی راه ندارد. «الاّ موتتنا الاولی» بر خلاف جهنّم، که مجرمان در اثر عذاب میمیرند و دوباره زنده میشوند.
3- مؤمنان گنهکار، ابتدا به جهنّم میروند و سپس به بهشت. زیرا عذاب پس از بهشت معنا ندارد. «و ما نحن بمعذّبین»
4- سالم ماندن انسان در محیطهای فاسد، کاری ممکن ولی مشکل است. «ان هذا لهو الفوز العظیم»
5 - نجات از دوستان بد در دنیا و عذاب دوزخ در آخرت، رستگاری بزرگ است. «لهو الفوز العظیم»
6- الگوهای صحیح را به مردم معرّفی کنیم. «لمثل هذا»
7- عمل برای رسیدن به نعمتهای بهشتی، منافاتی با اخلاص ندارد. «لمثل هذا فلیعمل»
8 - کارهای انسان در دنیا باید برای رسیدن به هدفی عالی و رستگاری بزرگ باشد وگرنه حسرت و خسارت است. «لمثل هذا فلیعمل»
9- ایمان به تنهایی کافی نیست، عمل لازم است. «فلیعمل العاملون»