آیه
أَذَلِکَ خَیْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِینَ
إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ
ترجمه
آیا آن (نعمتهای بهشتی) برای پذیرایی بهتر است یا درخت زقوم؟
همانا ما درخت زقوم را وسیلهی شکنجه و درد و رنج ستمگران(کافران) قرار دادهایم.
همانا این درخت از عمق دوزخ میروید.
نکته ها
«نُزل» به پذیرایی از مهمان، هنگام نزول و ورود گفته میشود.
«زقّوم» گیاه زهرداری است که در بادیهها میروید و اگر برگش کنده شود از جای آن شیرهای بیرون میآید که به هر جای بدن برسد ورم میکند. در سورهی دخان آیهی 43 میفرماید: «انّ شجرة الزّقوم طعام الاثیم کالمهل یغلی فی البطون کغلی الحمیم» زقوم، خوراک گناهکاران است که مثل فلز گداخته در درون آنان جوشان است، همچون جوشیدن آب داغ.
پیام ها
1- نمونههای لطف یا قهر الهی را با یکدیگر مقایسه کنیم تا بهتر عمل کنیم. «فلیعمل العاملون، ءذلک خیر... ام شجرة الزقّوم»
2- انسان فطرتاً طالب خیر و دنبال بهترینهاست. «ذلک خیر... ام»
3- اهل بهشت مهمان خدا هستند. «نُزلاً»
4- ستمگرانی که در دنیا دلها را میسوزانند، در قیامت با طعامی سوزان پذیرایی خواهند شد. «فتنة للظالمین»
5 - با ارادهی الهی، در قعر آتش درخت میروید.«شجرة تخرج فی اصل الجحیم»