تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر سوره صافات
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره 37. صافات آیه 62-64

آیه
أَذَلِکَ خَیْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِینَ
إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ‏
ترجمه
آیا آن (نعمت‏های بهشتی) برای پذیرایی بهتر است یا درخت زقوم؟
همانا ما درخت زقوم را وسیله‏ی شکنجه و درد و رنج ستمگران(کافران) قرار داده‏ایم.
همانا این درخت از عمق دوزخ می‏روید.
نکته ها
«نُزل» به پذیرایی از مهمان، هنگام نزول و ورود گفته می‏شود.
«زقّوم» گیاه زهرداری است که در بادیه‏ها می‏روید و اگر برگش کنده شود از جای آن شیره‏ای بیرون می‏آید که به هر جای بدن برسد ورم می‏کند. در سوره‏ی دخان آیه‏ی 43 می‏فرماید: «انّ شجرة الزّقوم طعام الاثیم کالمهل یغلی فی البطون کغلی الحمیم» زقوم، خوراک گناهکاران است که مثل فلز گداخته در درون آنان جوشان است، همچون جوشیدن آب داغ.
پیام ها
1- نمونه‏های لطف یا قهر الهی را با یکدیگر مقایسه کنیم تا بهتر عمل کنیم. «فلیعمل العاملون، ءذلک خیر... ام شجرة الزقّوم»
2- انسان فطرتاً طالب خیر و دنبال بهترین‏هاست. «ذلک خیر... ام»
3- اهل بهشت مهمان خدا هستند. «نُزلاً»
4- ستمگرانی که در دنیا دل‏ها را می‏سوزانند، در قیامت با طعامی سوزان پذیرایی خواهند شد. «فتنة للظالمین»
5 - با اراده‏ی الهی، در قعر آتش درخت می‏روید.«شجرة تخرج فی اصل الجحیم»