لیکن در انتقاد از ولیفقیه رعایت نکات زیر لازم است:
1- اخلاق اسلامی در هنگام انتقاد رعایت شود. در این مسأله رهبر با دیگر مؤمنان مشترک است. شرایط انتقاد شامل موارد ذیل است:
الف) پیش از انتقاد باید اصل موضوع، محرز و عیب و اشکال، قطعی باشد؛ نه آنکه مبتنی بر شایعات و اخبار غیر قابل اعتماد و یا بر اساس حدس و گمان و بدون تحقیق، مطلب ناحقی به کسی نسبت داده شود و موجب اعتراض و انتقاد قرار گیرد
ب) بهمنظور اصلاح و سازندگی انتقاد شود، نه برای عیبجویی و رسوایی اشخاص.
ج)انتقاد بر اثر دلسوزی، خیرخواهی و صمیّمیت باشد نه به سبب برتری طلبی
د)بدون هیچ توهین و جسارت، مؤدبانه و با رعایت شؤون وی بیان شود. و در حقیقت انتقاد باید بسان هدیهای تقدیم شود.
امام صادق علیه السلام فرمود: «اَحَبُّ اِخْوانی الَیَّ مَنْ اَهْدی اِلَیّ عُیُوبی؛»** بحار، ج78، ص249، روایت 108، باب 23. ***محبوبترین برادرانم کسی است که عیوب و اشکالاتم را به من هدیّه کند.»
2.افزون بر موارد فوق برای شخصیّت محترم و قداست خاص رهبری در نظام اسلامی مسائل دیگری نیز باید در نظر گرفته شود؛
به یقین، میان انتقاد کردن فرد از دوست خود، یا زن از شوهر و یا فرزند از پدر، یا شاگرد از استاد تفاوتی روشن وجود دارد فرزند و شاگرد برای پدر و استاد خود احترام خاصی قائلند. اما فوق آنها قداستی است که برای امام و جانشین او وجود دارد. قداست - همانگونه که در مباحث گذشته به تفصیل بیان شده است - محبتّی همراه با احترام و تواضع است و چون ولیفقیه در مقام نیابت معصوم قرار دارد از اینرو از قداست والایی برخوردار است و رعایت کمال احترام و ادب برای او ضروری است و حقظ حرمت و شأن او بر همه لازم است لذا انتقاد باید به گونهای بیان شود که هیچگونه تأثیر سویی بر قداست و جلالت جایگاه ولیفقیه نداشته باشد.
3.سوّمین نکتهای که در انتقاد از رهبر باید در نظر گرفت، توجّه به دشمن است. انتقاد از رهبر باید هوشمندانه طرّاحی شود تا موجب سوء استفاده دشمنان نشود؛ از آنرو که رعایت این موارد در انتقاد از ولیفقیه لازم است، مجلس خبرگان کمیسیونی برای نظارت بر فعالیتهای رهبری دارد که عملکرد ایشان را مورد بررسی قرار میدهد و در موارد لازم نتیجه آن را به اطلاع ایشان میرساند. این هیأت تحقیق به پیشنهاد خود مقام معظم رهبری در مجلس خبرگان تشکیل شد.