پروردگارا!
تو را سپاس بی حد میکنیم که باب دعا و نیایش را به سوی بندگان، گشودی و به آنان درس دعا و ارتباط با خود را آموختی، آنجا که در قرآن کریم، فرمودی: (ادعونی استجب لکم): مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم و همچنین تو را سپاس فراوان میگوئیم که پیامبر نور و رحمت را - که درود و سلام فراوان بر او و اهل بیت طاهرینش باد - برای عالمیان فرستادی و خطاب به او فرمودی: هنگامی که بندگان من از تو درباره من بپرسند، بگو من نزدیکم و دعای دعا کنندگانی که مرا بخوانند، اجابت میکنم پس به من روی آورده و به من اعتماد نمایند. (سوره بقره، آیه 186).
من بی تو دمی قرار نتوانم کرد - احسان تو را شمار نتوانم کرد
گر بر تن من زبان شود هر موئی - یک شکر تو از هزار نتوانم کرد
معبودا!
چه گوهر گران بهایی را برای بشر به ارمغان آوردی و راه ارتباط را موکول به زمانی خاص ننمودی بلکه در آیات متعدد خواهان دعا از طرف بندگان شدی و فرمودی: بگو اگر دعای شما نباشد پروردگارم به شما اعتنایی ندارد (سوره فرقان، آیه 75) و نیز رسول گرامیت فرمود: جز دعا هیچ چیزی قضا و حکم حتمی الهی را تغییر نمیدهد.
دعا کلید ارتباط با خداوند است. دعا راه ورود به جهانی مافوق جهان مادی و پلهای برای گام نهادن، به حریم کبریائی خداوند و ورود به عالم غیب است دعا رابطه قلبی بنده با معبود و اتصال به ملکوت اعلی است. دعا امیدواری است به قدرتی برتر و والاتر از هر نیرویی که تصور شود. دعا ستایش و یا در خواستی است همراه با خضوع و فروتنی که میتوان آن را در آشکار و یا پنهان و با کلام و یا به صورت خاموش انجام داد.
دو کتاب حاضر از آثار و تألیفات عالم جلیل و محدث خییر و گرانقدر مرحوم حاج شیخ عباس قمی رضوان الله تعالی علیه میباشد که کتاب اول (دستور العمل) پیرامون اعمال روزهای سال و ادعیه مناسب با آن و همچنین تاریخ ولایت و وفات ائمه اطهار علیه السلام نگاشته شده است و کتاب دوماللئالی المنثوره فی العوذات و الاذکار المأثورهدر موضوع ادعیه و اذکار و احراز و تعویذها و برخی اعمال و پیرامون موضوعاتی، چون آداب قرائت قرآن، آداب و سنن مربوط به ازدواج، خوردن و آشامیدن، موجبات رزق و فقر، پندهای اخلاقی و... نگارش یافته است.