سهمی از زکات برای بدهکارانی است که توان پرداخت بدهی خود را ندارند. آری، بر امام و حاکم اسلامی است که بدهی کسانی را که بدهکارند و بدهی آنان به خاطر اسراف و فساد نیست، از سهم زکات پرداخت نماید و در غیر این صورت گناهکار است.(144)
چه بسیارند افراد آبرومندی که به خاطر بدهی، گرفتار وامهای با بهره (ربا) میشوند و هر روز بدهی آنان اضافه میگردد و به تدریج ورشکست شده و به فروش خانه و مغازه و ماشین خود مجبور میشوند و آبروی چندین ساله آنان یکجا فرو میریزد و فرزندانشان تحقیر میشوند. اگر هر یک از احکام الهی درست عمل شود، تمام مشکلات جامعه حل میشود. خدای علیم و حکیم از علم و حکمت بی نهایت خود دستور داد تا بخشی از سهم زکات صرف پرداخت بدهی بدهکاران شود. بدهکاری که امروز گیرنده زکات است، همچون پیچ و مهرهی زنگ زدهای است که اگر کمی روغن به آن برسد، دوباره به حرکت در میآید و فعالیتهای اقتصادی خود را از سر گرفته و چه بسا در فاصله کمی، خودش هم از زکات دهندگان میشود.