متن حدیث :
من اطاع التوانی ضیع الحقوق و من اطاع الواشی ضیع الصدیق.(251)
ترجمه :
کسی که اطاعت کند کسالت و سستی کردن در امور را ضایع سازد حقهائی را که باید اداء آن کند و کسیکه اطاعت کند سخن چینی را یعنی کلام او را قبول کن ضایع گرداند دوست با وثوق خود را.
پس بر هر عاقلی لازم است که بر سخن چین وقعی ننهد چه نمام فاسق است و خبر فاسق مردود بلکه او را نهی کند و از این جهت او را دشمن داشته باشد و بدترین انواع نمامی سعایت است.
کسی گفت با عارفی در صفا - ندانی فلانت چه گفت از قفا
بگفتا خموش ای برادر نهفت - ندانسته بهتر که دشمن چه گفت
کسانیکه پیغام دشمن برند - ز دشمن همانا که دشمن ترند
از آن همنشین تا توانی گریز - که مر فتنه خفته را گفت خیز
زبان کرد شخصی بغیبت دراز - بدو گفت داننده سرفراز
که یاد کسان پیش من بد مکن - مرا بد گمان در حق خود مکن
رفیقی که غائب شد ای نیکنام - دو چیز است از او بر رفیقان حرام
یکی آنکه مالش بباطل خورند - دگر آنکه نامش بزشتی برند
هر آنکو برد نام مردم بعار - تو خیر خود از وی توقع مدار
که اندر قفای تو گوید همان - که پیش تو گفت از پس دیگران
کسی پیش من در جهان عاقل است - که مشغول خود وز جهان غافل است