متن حدیث :
رب مستقبل یوماً لیس یستدبره و مغبوط فی اول لیله قامت تواکیه فی آخره.(104)
ترجمه :
بسا کسی که استقبال کننده است روزی را که نیست پشت کننده بر آن روز یعنی آن روز را بپایان نمیبرد و بسا کسی که در اول شب بحال او غبطه و رشک میبردند و در آخر شب برخاستند گریه کنندگان او.
غرض تنبیه از خواب غفلت و عدم اغترار بحیوة دنیا است.
کم سالم صیحت به بغتة - و قائل عهدی به البارحة
امسی و امست عنده قینة(105) - و اصحبت تندبه النائحة
طوبیلمن کان موازینه - یوم یلاقی ربه راجحة(106)
شخصی همه شب بر سر بیمار گریست - چون صبح شد او بمرد بیمار بزیست
قال (علیه السلام):؛ لا ینبغی للعبد ان یثق بخصلتین العافیة و الغنی بینا تراه معافی اذ سقم و بینا تراه غنیاً اذ افتقر.(107)
یعنی امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود که شایسته نیست آدمی وثوق پیدا کند بدو خصلت: سلامت و دولت چه آنکه در بین سلامت و عافیت است که ناگهان میبینی او را که ناخوش گردید و هم میبینی توانگر را که در بین غنی و ثروت بود که ناگاه فقیر گردید.