• مقدمه‏
• کلمه اول:
• کلمه دوم:
• کلمه 3:
• کلمه 4:
• کلمه 5:
• کلمه 6:
• کلمه 7:
• کلمه 8:
• کلمه 9:
• کلمه 10:
• کلمه 11:
• کلمه 12:
• کلمه 13:
• کلمه 14:
• کلمه 15:
• کلمه 16:
• کلمه 17:
• کلمه 18:
• کلمه 19:
• کلمه 20:
• کلمه 21:
• کلمه 22:
• کلمه 23:
• کلمه 24:
• کلمه 25:
• کلمه 26:
• کلمه 27:
• کلمه 28:
• کلمه 29:
• کلمه 30:
• کلمه 31:
• کلمه 32:
• کلمه 33:
• کلمه 34:
• کلمه 35:
• کلمه 36:
• کلمه 37:
• کلمه 38:
• کلمه 39:
• کلمه 40:
• کلمه 41:
• کلمه 42:
• کلمه 43:
• کلمه 44:
• کلمه 45:
• کلمه 46:
• کلمه 47:
• کلمه 48:
• کلمه 49:
• کلمه 50:
• کلمه 51:
• کلمه 52:
• کلمه 53:
• کلمه 54:
• کلمه 55:
• کلمه 56:
• کلمه 57:
• کلمه 58:
• کلمه 59:
• کلمه 60:
• کلمه 61:
• کلمه 62:
• کلمه 63:
• کلمه 64:
• کلمه 65:
• کلمه 66:
• کلمه 67:
• کلمه 68:
• کلمه 69:
• کلمه 70:
• کلمه 71:
• کلمه 72:
• کلمه 73:
• کلمه 74:
• کلمه 75:
• کلمه 76:
• کلمه 77:
• کلمه 78:
• کلمه 79:
• کلمه 80:
• کلمه 81:
• کلمه 82:
• کلمه 83:
• کلمه 84:
• کلمه 85:
• کلمه 86:
• کلمه 87:
• کلمه 88:
• کلمه 89:
• کلمه 90:
• کلمه 91:
• کلمه 92:
• کلمه 93:
• کلمه 94:
• کلمه 95:
• کلمه 96:
• کلمه 97:
• کلمه 98:
• کلمه 99:
• کلمه 100:

کلمه 81:

متن حدیث :
من ابطابه عمله لم یسرع به حسبه.(238)
ترجمه :
هر که کاهل سازد او را عمل او تیز رو نگرداند او را حسب و نسب او بلکه او را در عقب اندازد.
حاصل آنکه آدمی ببضاعت احمقان که مفاخره بعظام بالیه گذشتگان در قرون ماضیه است مفاخرت نکند.
قال (علیه السلام) حسن الادب ینوب عن الحسب.(239)
یعنی امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود که حسن و خوبی ادب میایستد در جای بزرگی نسب و نیابت میکند از آن.
کن ابن من شئت واکتسب ادباً - یغنیک محموده عن النسب
ان الفتی من یقول‏ها اناذا - لیس الفتی من یقول کان ابی
جائیکه بزرگ بایدت بود - فرزندی کس نداردت سود
چون شیر بخود سپه شکن باش - فرزند خصال خویشتن باش
و چه خوش نصیحت کرد آنمرد عرب پسرش را که یا بنی انک مسئول یوم القیمة بما ذا اکتسبت و لا یقال بمن انتسبت.
یعنی ای پسرک من از تو میپرسند در روز قیامت که چیست عملت و نگویند که کیست پدرت.