متن حدیث :
عیبک مستور ما اسعدک جدک.(141)
ترجمه :
عیب تو مستور و پوشیده است مادامیکه یاری کند ترا بخت و طالع بخلاف آنکه اگر بخت بر گردد و طالع سرنگون شود محاسن حقیقی نیز عیب محسوب شود.
چنانچه آنحضرت نیز فرموده:
اذا أقبلت الدنیا علی احد اعارته محاسن غیره و اذا ادبرت عنه سلبته محاسن نفسه.(142)
یعنی چون روی نهاد دنیا بر کسی عاریه میدهد باو نیکوئیهای دیگرانرا و چون پشت گردانید از او میرباید از او محاسن و نیکوئیهای نفس او را(143).
گویند در ایامیکه برامکه را بخت و طالع مساعد بود رشید در حق جعفر بن یحیی بر مکی قسم میخورد که او افصح است از قس ابن ساعده و شجاعتر است از عامر بن طفیل و اکتب است (یعنی نویسندهتر است) از عبدالحمید(144) و سیاسیتر است از عمر بن الخطاب و خوش صورتتر است از مصعب بن زبیر با آنکه جعفر خوش صورت نبود وانصح است (یعنی خیرخواهتر است) برای من از حجاج برای عبدالملک و سختیتر است از عبدالله بن جعفر و عفیفتر است از یوسف بن یعقوب و چون طالع ایشان سرنگون شد تمام را منکر شد حتی اوصافیکه در جعفر بود و کسی منکر آن نبود مانند کیاست و سماحت او.
حاصل آنکه مردم ابناء دنیا و طالب متاع این جهانند پس در هر که یافتند او را دوست دارند و برای او کمالات و محاسنی نقل کنند و از عیبهای او چشم بپوشند بلکه عیبهای او بچشم ایشان در نیاید چه عین الرضا عن کل عیب کلیلة(145) پس حال مردم دنیا پرست چنان است که شاعر گفته:
دوستند آنکه را زمانه نواخت - دشمنند آنکه را زمانه فکند
قال امیرالمؤمنین (علیه السلام) الناس ابناء الدنیا و لا یلام الرجل علی حب امه.(146)