در رکوع و سجود ما با گفتن سه بار سبحان الله یا یک بار سبحان ربی الاعلی و بحمده در سجده یا سبحان ربی العظیم و بحمده در رکوع خداوند را تسبیح میکنیم.
بگذار تا لااقل از ذرات خاک و شن و جمادات و گیاهان و ستارگان و... عقب نباشیم اگر به گفته قرآن کریم همه چیز در حال تسبیح است چرا ما نباشیم؟!
تسبیح گوی او نه بنی آدمند و بس هر بلبلی که زمزمه بر شاخسار کرد.
ذرات هستی تسبیح میکنند گرچه به گفته قرآن ما تسبیح آنها را نمیفهمیم.
در قرآن میخوانیم که هدهد نزد سلیمان آمد و از خورشید پرستی مردم منطقهای که رهبری آنها را زنی به عهده داشت نالهها کرد.
اگر هدهد توحید و شرک را میفهمد و بدی آن را درک میکند و زن و مرد را تشخیص میدهد و گزارش آنرا به اهلش (حضرت سلیمان) میدهد، چه مانعی دارد سبحان الله هم بگوید؟ مگر قرآن نمی گوید:
مورچهای به باقی مورچگان گفت: به لانههای خود بروید که این سلیمان و لشکر او هستند که شما را ناآگاه پایمال میکنند. چه مانعی دارد مورچهای که نام افراد را میداند سبحان الله هم بگوید.