خداوند میفرماید:
اذکرونی اذکرکم.
شما مرا یاد کنید من هم شما را یاد میکنم.
یاد ما برای خداوند سودی ندارد ولی یادی که خداوند از ما میکند لطفش را نصیب ما میفرماید، لغزش ما را میبخشد، دعای ما را میپذیرد، مشکل ما را حل میکند، لطف او برای ما بی نهایت ارزش دارد. پس در نماز که ما یاد خدا میکنیم، متاع کم ارزشی را داده و پرارزشی را گرفتهایم.
ما از کسی یاد کردهایم که یاد ما برای او سودی ندارد: ان الله لغنی عن العالمین خداوند از تمام جهانیان بینیاز است ولی بدینوسیله یاد خداوندی را به سوی خود جلب کردهایم که در حقیقت تمام کمالات را دریافت کردهایم و این معامله پرسودی است که خداوند ما به آن دعوت کرده است.