در روایات اسلامی میخوانیم که امامان ما برای نماز لباس مخصوص داشتند، لباس شرفیابی به حضور خداوند نماز عید و جمعه را با لباس مخصوص برگزار میکردند. در نماز باران سفارش شده که امام جماعت لباس خود را وارونه بپوشد تا نشانه تذلل و خشوع بیشتری باشد. پارچهای همانند حوله (هنگام نماز) بر دوش اندازد و این دستورها به ما نشان میدهد که حال نماز بلکه یک سری آداب و تشریفات مخصوص به خود دارد نه تنها نماز بلکه هر امر مقدسی. موسی علیه السلام هم برای گرفتن آیات تورات نیز باید چهل شبانه روز مراسم و مناجاتهایی در کوه طور داشته باشد.
نماز یک پرواز معنوی است که بدون آمادگیهای همه جانبه امکان ندارد، تمام آداب و شرایط و احکام نماز را میتوان نشانه اهمیت آن دانست و آنرا به یک آداب رسمی همراه با تشریفات ویژه تشبیه کرد.
امام رضا(ع) لباسی را که در آن یک میلیون رکعت نماز خوانده بودند به دعبل شاعر انقلابی که بیست سال فراری دستگاه بنی عباس بود و در سن حدود 90 سالگی بعد از نماز صبح شهید شد جایزه دادند و مردم شهرستان قم برای خریداری آن لباس پولها دادند ولی دعبل آنرا نفروخت.